خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از قزوین؛ سید نوید موسوی روانشناس قزوینی در یادداشتی به نقش زنان در سلامت روان خانواده پرداخت:
ستون‌های پنهان شادی و آرامش
خانواده نخستین بستر شکل‌گیری شخصیت و سلامت روان انسان است. روابط درون خانواده، کیفیت زندگی روانی اعضا را رقم می‌زند. در این میان، زنان ـ چه مادر باشند، چه همسر و چه خواهر ـ نقشی اساسی در ایجاد آرامش و تاب‌آوری ایفا می‌کنند. روان‌شناسی خانواده تأکید دارد که حضور فعال و متعادل زنان، به انسجام هیجانی خانواده و مقاومت در برابر بحران‌ها کمک می‌کند
مادر؛ معمار نخستین امنیت روانی
مادر نخستین منبع عشق و امنیت در زندگی کودک است. نظریه دلبستگی نشان می‌دهد مادری که پاسخگو و حمایت‌گر باشد، پایه اعتماد به نفس و تنظیم هیجان فرزند را شکل می‌دهد.
تجربه مادری آرام و همدل، خانه را به محیطی امن تبدیل می‌کند. در مقابل، اضطراب یا افسردگی مادر می‌تواند فضای خانواده را متشنج سازد و سلامت روان فرزندان را تهدید کند. نقش مادر نه فقط در کودکی، بلکه در نوجوانی و بزرگسالی نیز همچنان اثرگذار است و جو عاطفی خانواده را تعیین می‌کند.
همسر؛ شریک زندگی یا پناهگاه روانی؟
رابطه زناشویی ستون دوم سلامت روان خانواده است. کیفیت رابطه زن و شوهر به‌طور مستقیم بر احساس امنیت فرزندان اثر می‌گذارد. زن در جایگاه همسر معمولاً مسئولیت بیشتری در حوزه حمایت عاطفی برعهده دارد.
وقتی زن در شرایط تنش به جای واکنش دفاعی، از مهارت‌هایی مثل گفت‌وگوی همدلانه یا گوش دادن فعال استفاده کند، چرخه خشم و انتقاد متوقف می‌شود و آرامش به خانواده بازمی‌گردد. از منظر سیستم خانواده، همسر نقشی فراتر از رابطه دو نفره دارد؛ او پیوند نسل‌ها و رابط میان نقش‌های مختلف است و این جایگاه، خانواده را انعطاف‌پذیرتر می‌کند.
خواهر؛ حامی خاموش در روزهای سخت
رابطه خواهر ـ برادری یکی از پایدارترین و اثرگذارترین روابط انسانی است. خواهر می‌تواند در دوران نوجوانی، نقش همدم و میانجی را ایفا کند و در بزرگسالی، منبعی برای حمایت اجتماعی و همدلی باشد.
وجود خواهر حمایت‌گر مانند یک «سیستم پشتیبان جانبی» عمل می‌کند؛ زمانی که رابطه با والدین یا همسر دچار تنش است، خواهر می‌تواند مانع احساس تنهایی و بی‌پناهی شود و به تاب‌آوری روانی خانواده کمک کند.
بار سنگین یا نقش متعادل؟
با وجود اهمیت این نقش‌ها، نباید سلامت روان خانواده تنها بر دوش زنان گذاشته شود. فشار بیش از حد می‌تواند به «فرسودگی هیجانی» بینجامد؛ وضعیتی که در آن زن، در حالی‌که از دیگران مراقبت می‌کند، از سلامت روان خود غافل می‌شود.
برای ایفای نقش مؤثر، زنان نیز نیازمند حمایت عاطفی، فرصت رشد فردی و تقسیم عادلانه مسئولیت‌ها هستند. تنها در این شرایط است که نقش آنان به عاملی مثبت و پایدار تبدیل می‌شود.
زنان، قلب تپنده آرامش خانواده
زنان در هر نقشی که باشند ـ مادر، همسر یا خواهر ـ در واقع قلب تپنده سلامت روان خانواده‌اند. مادر بنیان اعتماد و امنیت را در فرزندان بنا می‌گذارد؛ همسر با مدیریت ارتباطی و عاطفی، آرامش خانه را حفظ می‌کند؛ و خواهر با حمایت اجتماعی و همدلی، پیوندهای روانی خانواده را تقویت می‌سازد.
با این حال، این نقش‌ها تنها زمانی اثربخش خواهند بود که زنان نیز فرصت مراقبت از خود و دریافت حمایت را داشته باشند. سلامت خانواده مسئولیتی یک‌طرفه نیست؛ بلکه حاصل تلاش جمعی است. زنان ستون‌های اصلی این بنا هستند، و اگر دیده و حمایت شوند، خانواده به پناهگاهی امن برای رشد و آرامش تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام/*