خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از خوزستان، سیده زینب موسوی طی یادداشتی در خصوص ضرورت تقویت ارتباط مردم با اهل بیت به واسطه آیین ها و مناسک دینی با اشاره به روایات و آیات قرآن، تأکید کرد: پیامبر اسلام (ص) و خداوند متعال، امامت و ولایت امیرالمؤمنین علی (ع) را تعیین کرده‌اند و این مسئله باید به عنوان اصل اساسی و قطعی در جامعه اسلامی پذیرفته شود.
پیامبر با وجود تلاش‌های دشمنان، مسئله ولایت امام علی (ع) را به صورت روشن و قطعی اعلام کرده است اما پس از رحلتشان، قدرت‌های بنی‌عباس و بنی‌امیه با اقدامات خود مانع از تحقق این امر شدند و سعی در مخدوش کردن جایگاه امامت داشتند.
نظام سیاسی و رهبری باید بر اساس نص قرآن و سنت پیامبر باشد و هرگونه انحراف، باعث ایجاد اختلاف و ذلت در جامعه می‌شود.
تنها با پذیرش ولایت علی (ع)، جامعه اسلامی می‌تواند از ذلت و ضعف خارج شود و به عزت و قدرت برسد.
اراده خداوند و پیامبر اسلام (ص) در تعیین ولایت امیر مومنان نقش اساسی داشته است. طبق حدیث و روایات، نسبت علی(ع) با پیامبر مانند نسبت پیامبر با خدا است که نشان می‌دهند ولایت امام علی(ع) از ضروریات دین است و هرگونه انکار آن، موجب هلاکت و پیروی از ایشان راه نجات و عزت جامعه اسلامی است.
محبت و پیروی از ولایت، کلید رستگاری و عزت در دنیا و آخرت است و اینگونه جامعه‌ عادل و متحد شکل می گیرد و از ذلت و ضعف خارج می شود.
غدیر باید به عنوان نماد عدالت و معالم العدل در نظر گرفته شود، نه تنها به عنوان یک جشن یا مراسم که حال مردم را خوب می‌کند، بلکه به عنوان الگویی برای حرکت به سمت عدالت واقعی.
باید ارزش‌گذاری جامعه را بر اساس معیارهای واقعی و عمیق‌تر انجام داد و از نگاه صرفاً سطحی و ظاهری به غدیر پرهیز کرد.
با بهره‌گیری از خلاقیت و ابتکارات جبهه انقلاب، می‌توان این مفاهیم را تعمیق بخشید و به سمت توسعه و پیشرفت حرکت کرد.
روایت غدیر و مفهوم بیعت می‌تواند راهنمایی باشد برای ساختن نوع حکومتی بر اساس عدالت و مشارکت واقعی مردم، نه صرفاً بر اساس الگوهای خارجی و بدیل که ممکن است ما را از مسیر اصلی دور کند.
هدف این است که با سرلوحه قرار دادن این مفاهیم، نیازهای جامعه برآورده شود و از تأثیرپذیری از الگوهای ناپایدار و ناعادلانه جلوگیری گردد.
برگزاری آیین‌ها و مناسک مذهبی و فرهنگی در جامعه شیعه اغلب به نظر می‌رسد که توسط حاکمیت و دولت‌ها هدایت و سازماندهی می‌شود، اما در واقع مردم هم نقش فعال و اصلی در برپایی و اداره این مراسم دارند. نمونه‌هایی مانند هیئات، تکایا، موکب‌ها و ایستگاه‌های صلواتی نشان می‌دهد که مردم در این مناسک مشارکت مستقیم دارند و این فعالیت‌ها بیشتر از آنکه صرفاً دولتی باشد، نتیجه تلاش‌های مردمی است.
با این حال، نقدی بر رسانه‌ها و برداشت‌های سطحی از این مناسک وجود دارد که آنها را تنها به عنوان فاکتوری برای وضعیت موجود می‌نگرند، در حالی که اصل موضوع رغبت و اشتیاق مردم برای شرکت در این جشن‌ها است.
نکته مهم دیگر نقش حکومت در حمایت و هزینه‌کردن برای برگزاری جشن‌های ملی و مذهبی است به شرطی که این هزینه‌ها متعادل و مصرف‌گرایانه نباشد و در راستای تقویت هویت دینی باشد.
باید مراقب بود که رابطه مویرگی و طبیعی میان مردم و مراسم حفظ شود، همان‌طور که در گذشته‌های نه چندان دور در دهه‌های محرم، مردم در خانه‌ها و محله‌ها به صورت محلی و طبیعی در مراسم شرکت می‌کردند و این ارتباط در خیابان‌ها و تکیه‌ها به صورت جمعی و همگانی نمود پیدا می‌کرد.
در مقابل، باید از آسیب‌های دنیای مدرن و جنگ‌های ترکیبی که سعی در تضعیف ارزش‌های دینی دارند، هوشیار بود. نمونه‌ای از این آسیب‌ها، بزرگ‌نمایی نمادهای دنیای غرب مانند المپیک و ورزش‌های جهانی است که در مقابل نمادهای دینی قرار می‌گیرند.
در نهایت باید خلاقیت و نوآوری در برگزاری مراسم مذهبی و ملی را در چارچوب اصول شرعی و فرهنگی حفظ کرد. به عنوان نمونه، هنر نقاشی و کاشی‌کاری در دوره صفویه نشان می‌دهد که می‌توان با خلاقیت، زیبایی و احترام به شعائر را همزمان حفظ کرد.
در طراحی مراسم، باید به نیازهای اجتماعی و فرهنگی مردم توجه کرد و از فرصت‌هایی که در هنر و رسانه وجود دارد بهره‌برداری مناسب کرد. در این مسیر، حفظ اصالت‌ها و ارزش‌های دینی در کنار خلاقیت و نوآوری، کلید موفقیت در برگزاری مراسم‌های مؤثر و جذاب است.
باید از فرصت‌های فناوری برای ترویج و تقویت ارزش‌های دینی بهره‌برداری کرد، بدون آنکه اصالت‌ها و هویت‌های فرهنگی آسیب ببینند. در این مسیر، نقش هنرمندان و کنشگران فرهنگی حیاتی است.
با وجود تفاوت‌های اقلیمی و فرهنگی در مناطق مختلف کشور ضروری است تا آیین‌ها و مراسم در قالبی نو و اصیل، اما متناسب با شرایط محلی، طراحی و اجرا شوند.
این هدف، نیازمند خلاقیت، نوآوری و حفظ اصالت‌ها در قالب‌های فرهنگی و دینی است تا همواره ارزش‌های دینی در بستر زمان و فناوری‌های نوین زنده و پویا باقی بمانند.
انتهای پیام/*