خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - حمزه الیاس زاده - بعد از اینکه در یک نشریه تصویر یکی از بانوان شهدای جنگ تحمیلی 12 روزه منتشر شد، برخی درباره نوع حجاب این بانوی شهید نکاتی را مطرح کردند اما در میان این مباحث نکته مهمی که باید بدان اشاره کرد شهدا و قربانیان جنگ 12 روزه تحمیلی بود که از هر قشر و اعتقاداتی بودند. این در شرایطی بود که رژیم صهیونسیتی و رسانه‌های ضدانقلاب که از جمله تلویزیون حتی ایران اینترنشنال ادعا میکردند که رژیم مردم عادی را هدف قرار نمی‌دهد.
این در شرایطی بود که حتی با حمله اسرائیل به زندان اوین که در آن بیش از 70 نفر از هم میهنمان به شهادت رسیدند که بخش اعظم آن غیرنظامی و تعدادی هم سرباز وظیفه بودند، همین رسانه ضدانقلاب ادعا کرد که این حمله نمادین بوده است‌.
نیلوفر قلعه‌وند، مربی جوان پیلاتس به همراه پدر و مادرش کامران قلعه وند و فاطمه صدیقی در حمله موشکی که به محله نوبنیاد تهران صورت گرفت جان خود را از دست داد.
نیلوفر قلعه‌وند و خانواده‌اش در جریان حملات هوایی اسرائیل در منطقه نوبنیاد، که مقامات اسرائیلی مدعی بودند فقط مناطق نظامی هدف قرار می‌گیرد، جان خود را از دست دادند. اما این ادعا تنها یک بازی رسانه‌ای بود، چرا که حملات بدون هیچ تفاوتی به نظامیان و غیرنظامیان حمله کرده و زندگی بی‌گناهان را از بین برد.
در نهایت، ماجرای شهادت نیلوفر قلعه‌وند و ده‌ها زن و مرد بی‌دفاع دیگر در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، تنها یک روایت خونین از خشونت بی‌مهار اسرائیل نیست؛ بلکه سندی است بر اینکه حقیقت، دیر یا زود، پرده تبلیغات رسانه‌های وابسته را می‌درد.
رژیمی که سال‌ها با ادعای «دقت در حملات» و «عدم هدف‌گیری غیرنظامیان» افکار عمومی جهان را فریب می‌داد، این بار در برابر چشم میلیون‌ها کاربر فضای مجازی رسوا شد؛ چرا که تصاویر و روایت‌های منتشرشده از دل خانه‌هایی که به ویرانه تبدیل شدند، نشان داد قربانیان این جنگ، مردم عادی بودند: مربی ورزش، کودک خردسال، کارمند ساده، سرباز وظیفه، مادر خانه‌دار و پدر بازنشسته.
این حقیقت تلخ که رژیم صهیونیستی حتی در اوج بحران زندان اوین را با صدها زندانی غیرنظامی و سرباز هدف قرار می‌دهد، نشان می‌دهد هدف آن‌ها نه «مقابله با تهدید»، بلکه ایجاد هراس، بی‌ثباتی و انتقام‌گیری کورکورانه است.
با این حال آنچه این جنگ را متفاوت کرد روشنگری عظیمی بود که در فضای مجازی شکل گرفت؛ جایی که کاربران ایرانی و حتی بسیاری از فعالان مستقل خارجی، روایت رسمی صهیونیست‌ها را به چالش کشیدند و تصویر واقعی از مظلومیت قربانیان را به جهان نشان دادند.
آن‌ها فقط زندگی می‌کردند؛ اما زندگی‌شان در یک لحظه، زیر موجی از خشونت بی‌منطق پایان یافت.
با این حال، آنچه باقی خواهد ماند یاد و نام این شهداست؛ زنان و مردانی که با وجود رنجی که بر آنان تحمیل شد، تبدیل به شمعی شدند برای روشنی‌ بخشی مسیر حقیقت. شاید گلوله و موشک بتواند خانه‌ها را ویران کند اما نمی‌تواند حافظه جمعی یک ملت را پاک کند. نام شهدای بی‌دفاع جنگ ۱۲ روزه، نه‌تنها در حافظه خانواده‌هایشان، بلکه در تاریخ این سرزمین ثبت شد؛ تاریخی که هرگز جنایات رژیم صهیونیستی و همدستان رسانه‌ای آن را فراموش نخواهد کرد.
انتهای پیام/*