خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - خانم هاجر بهرامی، کارشناس روان‌شناسی بالینی و معاونت بسیج جامعه زنان سپاه ناحیه فیروزآباد در مصاحبه‌ای به ابعاد روان‌شناختی و فرهنگی این پدیده پرداخت و بیان کرد که سکوت مادرانه می‌تواند ناشی از مسائل بیرونی و درونی باشد. او تأکید کرد که نه تنها شرایط فرهنگی و اجتماعی می‌توانند به سکوت مادران دامن بزنند، بلکه مشکلات شخصی و کمبود مهارت‌های فردی نیز در بروز این سکوت‌ها نقش دارند.
بهرامی در پاسخ به این سوال که چرا برخی مادران به سکوت روی می‌آورند، ابتدا اشاره کرد که این پدیده می‌تواند هم جنبه روان‌شناختی داشته باشد و هم جنبه فرهنگی و تربیتی. او اینگونه توضیح داد:«سکوت مادرانه می‌تواند از دو منشاء بیرونی و درونی ناشی شود. منشاء بیرونی بیشتر ناپایدار است و شرایط فرهنگی، اجتماعی و مشکلات عاطفی فرد می‌توانند باعث این سکوت شوند. در حالی که منشاء درونی بیشتر به شخصیت فرد بستگی دارد و ممکن است به زمان بیشتری برای حل شدن نیاز داشته باشد.»
او افزود:«برخی مادران از کودکی آموخته‌اند که در برابر مشکلات سکوت کنند. این رفتار می‌تواند ناشی از فرهنگ‌هایی باشد که در آن‌ها بر سکوت و تحمل تأکید شده است. این مسئله ممکن است به مشکلات عاطفی و حتی بحران‌های خانوادگی منجر شود.»
بهرامی سپس به مهارت‌های درونی و شخصی که مادران باید برای مقابله با این سکوت‌ها داشته باشند، اشاره کرد و گفت:« یکی از این مهارت‌ها شناخت خود است. اگر فرد توانایی‌های خود را بشناسد و ظرفیت‌هایش را درک کند، می‌تواند در موقعیت‌های مختلف به خوبی از خود دفاع کند و احساساتش را به درستی بیان کند.»
در بخش دیگری از مصاحبه، این کارشناس ارشد روانشناس بالینی اشاره کرد:« در بسیاری از موارد مادران به دلیل روزمرگی‌ها و عدم آگاهی کافی از مهارت‌های زندگی به سکوت پناه می‌برند. این سکوت می‌تواند آسیب‌های زیادی به فرد و خانواده وارد کند، چرا که فرد احساساتش را پنهان می‌کند و این مسئله در درازمدت می‌تواند بر روابط خانوادگی تأثیر منفی بگذارد.»
در ادامه، بهرامی به برخی تکنیک‌های ساده برای مقابله با خستگی مادرانه اشاره کرد و گفت:« مادران باید به خودشان اهمیت بدهند، به بهداشت فردی‌شان توجه کنند و از حمایت‌های خانواده بهره ببرند. ورزش و حفظ شادابی می‌تواند نقش مهمی در کاهش خستگی و جلوگیری از سکوت مادرانه داشته باشد.»
بهرامی، معاونت بسیج جامعه زنان سپاه ناحیه فیروزآباد، درمورد نگاه روان‌شناسی اسلامی یا سبک زندگی اهل‌بیت، چنین گفت:« حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) از بزرگترین الگوهای اخلاقی و تربیتی در تاریخ اسلام هستند. حضرت فاطمه (س) نمونه‌ای از ایثار و فداکاری بود. ایشان علاوه بر اینکه در کنار همسرشان حضرت علی (ع)، نقش بسیار مهمی در تربیت فرزندان ایفا کردند، همواره در رفتار خود با دیگران و در فضای خانه، رفتار آرام و ملایم را انتخاب می‌کردند. این ملایمت و سکوت در مواقعی که نیاز به تحمل شرایط دشوار بود، الگویی برای مادران امروز است.»
او افزود:« سکوت مادرانه در آموزه‌های اهل بیت (ع) نه به معنای فرار از مشکلات، بلکه به معنای استفاده از سکوت به عنوان ابزاری برای تفکر و آرامش در موقعیت‌های بحرانی است. حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع) به ما یاد دادند که در مواقع سختی، علاوه بر تلاش و عمل، گاهی نیاز است که به سکوت و تفکر پرداخته و در پی پیدا کردن راه‌حل‌های مناسب باشیم. این رفتارها باید به‌عنوان الگو در زندگی مادران امروز به کار گرفته شوند.»
در آخر وی خاطرنشان کرد:« مهم‌ترین مسئله این است که مادران باید خودشان را بشناسند و مهارت‌های فردی و رفتاری‌شان را تقویت کنند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا در موقعیت‌های مختلف توانایی بیان احساسات و نیازهای خود را داشته باشند و از سکوت‌های مضر جلوگیری کنند. در نهایت، مادران نقش کلیدی در تربیت نسل‌های آینده دارند و باید در این مسیر از مهارت‌های لازم برخوردار باشند.»
این مصاحبه به بررسی ریشه‌های سکوت مادرانه و راه‌های مقابله با آن پرداخت و پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت روانی و ارتباطی مادران ارائه داد.
انتهای پیام/*