خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - از خوزستان، اعظم قابل پور در گفتگو با خبرنگار ما در خصوص فرصت ها و موانع جمعیتی در ایران با اشاره به تاریخچه و روند کنترل و کاهش جمعیت در کشور ما، به قبل از انقلاب و دهه ۱۹۵۰ میلادی اشاره کرد و افزود: زمانی که آمریکا پس از پیروزی در جنگ جهانی دوم، با ترویج انقلاب جنسی، به دنبال ترویج آزادی‌های جنسی و کاهش کنترل‌های اجتماعی بود، در آن زمان، فردی به نام آلفرد کینزی کتاب‌هایی در زمینه رفتارهای جنسی نوشت و نتیجه گرفت که گناه و اخلاق در این مسائل بی‌اهمیت است و باید آزادی کامل در این حوزه برقرار شود.
وی توضیح داد: این تبلیغات و تحقیقات محدود، در نهایت در جامعه آمریکا تأثیر گذاشت و قوانین جدیدی تصویب شد که به ترویج بی‌بندوباری و کاهش ازدواج و فرزندآوری انجامید.
این کنشگر فعال حوزه جمعیت اضافه کرد: نتیجه این سیاست‌ها، کاهش شدید نرخ ازدواج و تولد در آمریکا بود، به‌طوری‌که پس از بیست سال، جامعه‌ با جمعیت کم و مشکلات اقتصادی و اجتماعی روبرو شد.
قابل پور ادامه داد: هنری کسینجر، وزیر خارجه آمریکا در سال ۱۹۷۴ برای مدیریت وضعیت جمعیت، سندی به نام NSM 200 تنظیم کرد که در آن راهکارهایی برای کنترل جمعیت کشورهای هدف، از جمله کشور ما، ارائه شد که این راهکارها شامل ترویج اشتغال زنان، تبلیغات منفی درباره فرزندآوری، ترویج عقیم‌سازی و کاهش تعداد بچه‌ها و نیز استفاده از یارانه‌ها و ابزارهای پیشگیری از بارداری بود.
وی اظهار کرد: در نتیجه، در کشور ما نیز این سیاست‌ها اجرا شد، به‌طوری‌که در دهه‌های بعد، نرخ باروری کاهش یافت و در سال ۱۳۷۹، نرخ رشد جمعیت به صفر رسید، یعنی جمعیت کشور دیگر رو به کاهش گذاشت و حتی زیر حد بقا و حد جانشینی قرار گرفت.
این کنشگر فعال حوزه جمعیت گفت: در این سند که در کشور ما اجرا شده است، چندین راهبرد و سیاست مهم در زمینه کنترل جمعیت و توسعه جمعیت مطرح شد. یکی از این موارد تأکید بر استقلال اقتصادی خانم‌های شاغل بود، به این معنا که باید کاری کنیم خانم‌ها درآمد مستقل داشته باشند و بتوانند از نظر اقتصادی خودکفا شوند. برای رسیدن به این هدف، تبلیغات گسترده‌ای صورت گرفت که بچه‌ها دست و پاگیر هستند و نباید بیشتر از دو بچه داشته باشند.
وی افزود: در کنار این، یکی دیگر از راهکارها، نگاه به بچه‌ها به عنوان سرمایه‌ای در دوران پیری و عصای دست خانواده‌ها بود. این دیدگاه از خانواده‌ها گرفته شد و جایگزین آن، ترویج فرهنگ صندوق‌های بازنشستگی و تأکید بر اهمیت حمایت‌های مالی برای سالمندان شد.
این کنشگر فعال حوزه جمعیت اضافه کرد: همچنین، یکی دیگر از سیاست‌ها تبلیغ گسترده لوازم پیشگیری از بارداری و ارائه یارانه‌های بسیار زیاد برای ساخت کارخانه‌های تولید ابزارهای پیشگیری بود. در این راستا، کشور حدود ۱۴۲ میلیون دلار هزینه کرد و به خانواده‌ها ابزارهای پیشگیری از بارداری داده شد. راهکار دیگری که اجرا شد، عقیم‌سازی زنان در حین زایمان‌های سوم، مانند سزارین سوم بود که در نتیجه افراد عقیم می‌شدند.
قابل پور تصریح کرد: تمام این راهبردها و سیاست‌ها در قالب سندی جامع ارائه شده بود که شامل راهکارهای جلوگیری از رشد جمعیت در کشورهای دیگر نیز می‌شد. این برنامه‌ها از پنج سال قبل از انقلاب شروع شد و تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت. پس از آن، امام خمینی (ره) اعلام کردند که کشور ما با توجه به امکانات و ظرفیت‌های موجود، توانایی جمعیتی حدود ۲۰۰ میلیون نفر را دارد و جلوی کنترل جمعیت گرفته شد.
وی گفت: دولت‌ها در گذشته تعهداتی به سازمان‌های بین‌المللی داده بودند تا سیاست‌هایی برای کنترل جمعیت اجرا کنند. این سیاست‌ها به صورت گسترده و رسانه‌ای تبلیغ می‌شد، به طوری که در قالب ساخت فیلم‌ها یا بر روی قوطی کبریت، ماکارونی، دستمال کاغذی و بنرهای دیواری ظاهر می‌شد. همچنین، در نقاشی‌ها و کتاب‌های درسی، فواید داشتن تعداد کم فرزند و مضرات فرزند بیشتر به تصویر کشیده می‌شد و مردم را ترغیب می‌کردند که تعداد فرزندان خود را کاهش دهند. در نتیجه، این اقدامات باعث شد که جامعه از خطرات و پیامدهای افزایش جمعیت ترس پیدا کند و به نوعی تبلیغات منفی در این زمینه صورت گیرد.
این کنشگر فعال حوزه جمعیت عنوان کرد: آمارهای رسمی نشان می‌دهد که در دوران کرونا، نرخ باروری به ۱.۷ رسید و اکنون به ۱.۶ کاهش یافته که نشان‌دهنده کاهش مداوم جمعیت است.
قابل پور، نقش رسانه‌ها و تبلیغات را در ترویج فرهنگ فرزند کمتر و ترس از افزایش جمعیت مورد تأکید قرار داد و بیان کرد: این تبلیغات، برخلاف آموزه‌های اسلامی که تأکید بر کثرت جمعیت و موهبت بودن آن دارد، مردم را به سمت کاهش تعداد فرزندان سوق داده است. همچنین، تعهدات بین‌المللی و امضاهای کشورهای مختلف، از جمله کشور ما، در قالب پیمان‌هایی برای کاهش رشد جمعیت، نقش مهمی در این سیاست‌ها داشته است.
وی با اشاره بر اهمیت نقش فرهنگی و دینی زنان در فرزندآوری، اظهار کرد: بر اساس آیات قرآن و سیره اهل بیت، نقش زنان به‌ویژه در نقش مادری و همسری در خانواده و جامعه بسیار بالاست و زنان باید به عنوان مادران و مربیان نسل آینده، جایگاه والایی داشته باشند.
این کنشگر فعال حوزه جمعیت بر اهمیت تربیت و پرورش نسل‌های آینده تأکید کرد و ادامه داد: هیچ کاری مهم‌تر از تربیت فرزندان و ارزش‌گذاری بر نقش مادران نیست.
قابل پور با اشاره به نقش زنان در فرایند تولید نسل و اهمیت آن در جامعه اسلامی، گفت: اگرچه بشر توانسته بسیاری از اختراعات و فناوری‌ها را خلق کند، اما خود زن است که مسئولیت تولید نسل و تربیت فرزندان را بر عهده دارد و تنها او است که می‌تواند این کار حیاتی را انجام دهد.
وی عنوان کرد: در مقابل، تفکرات فمنیستی و اصطلاحاتی مانند "جوجه‌کشی" که در قالب ترویج آزادی‌های جنسی و کاهش کنترل‌های اجتماعی مطرح شده، فریب‌دهنده است و برخلاف دستورات اسلام، ارزش و جایگاه واقعی زنان در خانواده و جامعه را نادیده می‌گیرد.
این کنشگر فعال حوزه جمعیت افزود: خداوند در اسلام ماموریت خاصی برای زنان در همسرداری، فرزندآوری و تربیت نسل آینده قرار داده است که اگر این ارزش‌ها شناخته و رعایت شوند از انحراف و مسیرهای نادرست جلوگیری می‌شود.
قابل پور به فشارهای اجتماعی، خانوادگی و شغلی که زنان در زمینه فرزندآوری تجربه می‌کنند، اشاره کرد و آن را نتیجه فرهنگ‌سازی ناصحیح دانست.
وی بر نقش مهم فرهنگ اسلامی تأکید و اضافه کرد: باید این فرهنگ ناب اسلامی را برگردانیم تا فشارهای فرهنگی و اجتماعی کاهش یابد.
این کنشگر فعال حوزه جمعیت تصریح کرد: امام خامنه‌ای(ره) نیز بر اهمیت فرهنگ‌سازی تأکید داشته و فرموده اند" فرهنگ باید در همه جا از رسانه‌ها، مدارس، نهادهای فرهنگی و حتی اقلام مصرفی روزمره جاری شود.
قابل پور در بخش دیگری از سخنان خود، بر اهمیت نقش خانواده و به‌ویژه زنان در تصمیم‌گیری‌های مربوط به فرزندآوری اشاره کرد و افزود: تجربه نشان می‌دهد که اغلب مردان تابع نظر همسران خود هستند و خانم‌ها نقش اصلی در جهت‌دهی و ترغیب همسران به داشتن فرزند دارند. بنابراین، آموزش و آگاهی‌بخشی به زنان و خانواده‌ها، به‌ویژه مادران و مادرشوهرها، اهمیت زیادی دارد تا مانع موانع فرهنگی و خانوادگی شوند و فرهنگ فرزندآوری را ترویج دهند.
وی در خصوص مطالعه نمونه‌های موفق جهانی، عنوان کرد: کشورهای چین و هند، با مدیریت قوی و سیاست‌های مناسب، توانسته‌اند جمعیت خود را حفظ و حتی توسعه دهند و از نظر اقتصادی و قدرت جهانی به موفقیت‌های بزرگی دست یابند.
این کنشکر فعال حوزه جمعیت ادامه داد: برعکس، پس از انقلاب جنسی، بسیاری از کشورها در تشویق مردم به فرزندآوری ناکام بودند، زیرا فرهنگ‌سازی صحیح انجام نشده و رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی در این مسیر کم‌کاری کرده‌اند. در نتیجه، ایران با کاهش جمعیت ۷۰ درصدی روبرو شد که این رقم در جهان بی‌نظیر است و نمونه‌ای از بحران جمعیتی است که باید با بازگشت به فرهنگ اسلامی و ترویج ارزش‌های مادرانه و همسری، جبران شود.
قابل پور در پایان بر ضرورت بازگشت به اسلام ناب محمدی و سیره اهل بیت تأکید کرد و گفت: تنها راه جلوگیری از پیری جمعیت و بحران‌های اقتصادی و اجتماعی، تبیین و ترویج ارزش‌های مادرانه، همسری و تربیت نسل آینده بر اساس آموزه‌های اسلامی است. این راهکارها، شامل فرهنگ‌سازی، آموزش و نقش‌آفرینی فعال خانواده‌ها و رسانه‌هاست که می‌تواند جامعه را از این بحران نجات دهد و آینده‌ای پایدار و سالم برای کشور رقم بزند.
وی با اشاره به اهمیت و ارزش ویژه مادری در جامعه اسلامی بر ضرورت تبیین و ترویج جایگاه والای مادران در خانواده و جامعه تأکید کرد.
این کنشگر فعال حوزا جمعیت توضیح داد: ارزش مادری باید به عنوان یک اصل اساسی در فرهنگ عمومی نهادینه شود. این تبیین نقش مهم مادران در تربیت نسل آینده، حفظ ارزش‌های اسلامی و استحکام خانواده‌ها را برجسته می‌سازد.
قابل پور بیان کرد: با ارتقاء جایگاه مادران و تأکید بر اهمیت نقش آن‌ها، می‌توان از آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی جلوگیری کرد و نسل‌های آینده را در مسیر صحیح تربیت و رشد قرار داد. در نتیجه، تبیین ارزش مادری در بین خانم‌ها نه تنها به عنوان یک وظیفه فردی، بلکه به عنوان یک مسئولیت ملی و دینی، باید در برنامه‌ریزی‌های فرهنگی و آموزشی کشور جای گیرد تا جامعه‌ای سالم، پایدار و مبتنی بر ارزش‌های اسلامی شکل گیرد.
انتهای پیام/*