پژوهشگران در یک طرح پیشگامانه با قرار دادن آپارتمان‌های سالمندان در مجاورت مهد کودک، فرصت‌هایی منحصربه‌فرد برای تعاملات روزانه بین نسل‌ها ایجاد کردند.
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - وبگاه مِدیکال اِکسپرس در گزارشی آورده است:
پژوهش جدید نشان می‌دهد این مدل نه تنها احساس تنهایی سالمندان را کاهش می‌دهد، بلکه به رشد مهارت‌های اجتماعی کودکان نیز کمک می‌کند.
یک مدل آزمایشی مراقبت از سالمندان در استرالیای جنوبی، با استقرار آپارتمان‌های مستقل سالمندان در کنار یک مهد کودک، به دنبال ایجاد ارتباط بین نسل‌هاست. در این طرح کودکان سه تا ۶ ساله و سالمندان به طور روزانه با هم تعامل دارند.
بر اساس مطالعه‌ای که در مجله روابط بین‌نسلی/ Intergenerational Relationships منتشر شد، پژوهشگران به طور خاص می‌خواستند دریابند طراحی ساختمان چگونه به تعامل کودکان و ساکنان کمک می‌کند. آن‌ها از ۵ سالمند و ۱۷ کودک خواستند تا از فضاهایی که بیشترین زمان را با هم گذرانده‌اند، عکس بگیرند و تعدادی از آن‌ها را برای پژوهشگران ارسال کنند و نظرات خود را درباره معنای عکس‌ها به صورت شفاهی با آن‌ها در میان بگذارند. این روش عکس‌صدایی/ photovoice نامیده می‌شود.
یافته‌ها نشان داد این تعاملات برای سالمندان موجب کاهش تنهایی، بهبود سلامت روان و افزایش فعالیت شده است. به نظر می‌رسد تعامل کودکان با بزرگسالان مسن، که با علاقه از آن‌ها به‌عنوان «دوستان بزرگ» خود یاد می‌کنند، باعث تقویت همدلی، ایجاد فهم بهتر از فرآیند پیری و غنی‌تر شدن یادگیری آن‌ها می‌شود.
این مکان به گونه‌ای طراحی شده است که تعاملات غیر رسمی و ساختاریافته بین ساکنان و کودکان را امکان‌پذیر سازد و دارای فضاهای مشترک متنوعی از جمله کتابخانه، اتاق جلسات بین‌نسلی، کارگاه و باغ عمومی است. همه اینها فرصتی را برای بزرگسالان و کودکان فراهم می‌کند تا یکدیگر را بشناسند، مشابه آنچه ممکن است در یک محله میان همسایگان اتفاق بیفتد.
پژوهشگران همچنین دریافتند که یادگیری دوطرفه است، به این صورت که بزرگسالان و کودکان خردسال مهارت‌هایی را به یکدیگر آموزش می‌دهند. برای مثال، کودکان به دوستان پدربزرگ خود نشان می‌دادند که چگونه پینگ‌پنگ بازی کنند، در حالی که سالمندان به کودکان کمک می‌کردند تا اسباب‌بازی‌های خود را در کارگاه تعمیر کنند.
سازمان بهداشت جهانی می‌گوید ارتباط نسل‌ها می‌تواند با تنهایی مبارزه کند، تبعیض سنی را کاهش دهد و یادگیری مادام‌العمر را تقویت کند.
با افزایش طول عمر و دوری جغرافیایی نسل‌ها از هم، چنین مدل‌های بین‌نسلی می‌توانند پاسخی نوآورانه به نیازهای اجتماعی جامعه معاصر باشند. پژوهشگران همچنین بر ضرورت توسعه بیشتر این رویکرد و تدوین اصول طراحی مناسب برای چنین محیط‌هایی تأکید می‌کنند.
ایرنا
انتهای پیام/م