خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - البرز- در حالی‌که ساختار سنتی جامعه ایرانی همواره بر اهمیت تشکیل خانواده در سنین مناسب تأکید داشته است، در سال‌های اخیر پدیده «ازدواج دیررس» به‌ویژه در میان جوانان بالای ۳۵ سال به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است. تغییر سبک زندگی، ناپایداری اقتصادی، افزایش توقعات و ضعف در سیاست‌گذاری‌های فرهنگی و اجتماعی، از جمله عواملی هستند که این روند را تشدید کرده‌اند. در این گزارش، دیدگاه سه کارشناس خانواده و مسائل اجتماعی را در این خصوص مرور می‌کنیم.
آزادی‌های بی‌قید و شرط، یکی از موانع ازدواج جوانان
مریم جوادی، مشاور و کارشناس خانواده، در گفت‌وگو با خبرنگار ما با اشاره به تغییر نگرش نسل جوان نسبت به ازدواج گفت:یکی از عوامل اصلی تأخیر در ازدواج، گسترش آزادی‌های بی‌قید و شرط در روابط اجتماعی است. بسیاری از جوانان امروزی، بدون پذیرش مسئولیت و تعهد، وارد روابط می‌شوند و همین موضوع آن‌ها را از تشکیل خانواده بازمی‌دارد.
او ادامه داد: در گذشته، خانواده‌ها نقش فعالی در هدایت و تسهیل ازدواج فرزندان داشتند، اما امروزه نوعی بی‌تفاوتی و عدم راهنمایی از سوی والدین دیده می‌شود که زمینه‌ساز سرگردانی جوانان در تصمیم‌گیری‌های مهم زندگی شده است.
جوادی با تأکید بر لزوم بازتعریف چارچوب‌های فرهنگی و اخلاقی جامعه افزود: اگر دستگاه‌های فرهنگی و آموزشی نتوانند نگاه مسئولانه به ازدواج را در نسل جوان تقویت کنند، با نسلی مواجه خواهیم شد که ارزش خانواده را کمرنگ و بی‌معنا می‌پندارد.
دهه شصتی‌ها؛ قربانیان بی‌توجهی به آمارهای هشداردهنده
مریم خدابین، مشاور خانواده و مدرس دانشگاه نیز در این باره می‌گوید: آمارها نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از متولدان دهه ۶۰ هنوز ازدواج نکرده‌اند. این موضوع صرفاً یک وضعیت فردی نیست بلکه باید به‌عنوان یک بحران جمعیتی و اجتماعی مورد توجه قرار گیرد.
وی با انتقاد از کم‌توجهی مسئولان به این آمارها افزود: دهه شصتی‌ها در معرض چالش‌های متعددی قرار گرفته‌اند؛ از مشکلات اقتصادی و اشتغال گرفته تا تغییر معیارهای ازدواج. با این حال، هیچ سیاست جامع و جدی‌ای برای حل این بحران اتخاذ نشده است.
خدابین تأکید کرد: نباید اجازه داد یک نسل به‌طور کامل فرصت تشکیل خانواده را از دست بدهد. دستگاه‌های اجرایی، فرهنگی و حتی قانون‌گذار باید مسئولانه‌تر به این پدیده نگاه کنند و راهکارهای عملی ارائه دهند.
عدم تمایل جوانان به ازدواج، واقعیتی تلخ اما واقعی
هانیه محمدی، مددکار اجتماعی، نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ما با نگاهی میدانی به موضوع پرداخت و گفت: در مراجعه‌هایی که به مراکز مشاوره و مددکاری داریم، بارها شاهد آن بوده‌ام که جوانان، به دلایل مختلف از جمله ترس از تعهد، مشکلات مالی، نبود مسکن و تجربه‌های تلخ خانوادگی، تمایلی به ازدواج نشان نمی‌دهند.
او ادامه داد: ازدواج در نگاه برخی از جوانان، نه یک مسیر رشد، بلکه باری سنگین تلقی می‌شود که آزادی آن‌ها را محدود می‌کند. این دیدگاه، اگر اصلاح نشود، می‌تواند بنیان خانواده در آینده را دچار آسیب جدی کند.
محمدی با اشاره به ضرورت گفت‌وگو و آموزش در جامعه گفت: نیاز است تا در مدارس، دانشگاه‌ها و حتی رسانه‌ها، گفتگوهای شفاف درباره مزایای ازدواج مسئولانه و عاقلانه شکل بگیرد تا جوانان از دریچه‌ای منطقی و امیدبخش به این موضوع بنگرند.
پدیده ازدواج دیررس در کشور، نه‌تنها یک مسئله فردی بلکه یک بحران اجتماعی است که ابعاد روانی، اقتصادی و فرهنگی گسترده‌ای دارد. اگرچه عوامل مختلفی در این زمینه نقش دارند، اما بی‌تفاوتی مسئولان، تغییر سبک زندگی و نبود حمایت‌های مؤثر اجتماعی، از جمله دلایل مهم این روند هشداردهنده است. برای عبور از این بحران، نیاز به اقداماتی فوری، علمی و فراگیر وجود دارد؛ چراکه نهاد خانواده، سنگ‌بنای جامعه‌ای سالم و پایدار است.
خبرنگار: الهه ملاحسینی
انتهای خبر/