جانشینناپذیر؛ چرا حیوان خانگی نمیتواند جایگزین خواهر و برادر در تربیت فرزند شود؟
گرایش فزاینده زوجین به نگهداری حیوانات خانگی به جای فرزندآوری یا تکفرزندی، نه صرفاً یک انتخاب سبک زندگی، بلکه یک چالش بنیادین در ساختار خانواده است که بنیانهای عاطفی و اجتماعی زندگی مشترک را به مخاطره میاندازد. این یادداشت از منظر روانشناسی تحلیل میکند که چگونه جایگزینی نیاز کودک به محبتهای خواهر و برادری با محبتهای “وفادار” حیوانات، میتواند منجر به تربیت نسلی پر توقع، منزوی و فاقد درک صحیح از پیچیدگیهای روابط انسانی شود؛ در حالی که تبلیغات غربی، این رویکرد را به عنوان نماد “سلامت خانواده” ترویج میدهند.
1404/10/01 - 12:47
تاریخ و ساعت خبر:
151107
کد خبر:
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - خراسان شمالی - روانشناس ناهید دامن کشان : یکی از موضوعات مورد بحث امروزی که گرایش خاصی به آن وجود دارد، نگهداری حیوانات خانگی مانند سگ و گربه در منزل، بهجای فرزند داشتن است. این گرایش، به تدریج پایه و اساس زندگی زوجها را در معرض خطر قرار داده است. حقیقت این است که بسیاری از خانوادهها به بهانههایی نظیر مشکلات معیشتی و اقتصادی، به سمت عدم فرزندآوری یا تکفرزندی روی آوردهاند و در کنار آن، حیوانات خانگی را وارد زندگی میکنند که آنها را خواهر یا برادر فرزندشان میدانند.
این فرآیند باعث شده است که ما فرزندانمان را پر توقع، لجباز، منزوی یا پرخاشگر تربیت کنیم. در حقیقت، کودکان ما به محبتی بیشتر از محبت حیوانات خانگی (که به اصطلاح خودشان "بافا" هستند) نیاز دارند. کودکان به محبتهای خواهر و برادری نیاز دارند تا در کنارشان رشد کنند، بیاموزند چگونه با مسائل و مشکلات زندگی خو بگیرند و کنار بیایند. متأسفانه، رسانههای غربی نگهداری حیوانات در منزل را بهگونهای تبلیغ کردهاند که فرهنگ و زندگی خانوادههای ما را به شدت تحت تأثیر قرار داده است؛ ابتدا خانوادههای مرفه و سپس تمام لایههای اجتماعی کشور را در بر گرفته است.
باید گفت در گذشته، داشتن فرزندان زیاد نشانه سلامت خانواده بود و همه افراد خانواده در مناسبتها دور هم جمع میشدند و از با هم بودن لذت میبردند. اما امروز، بهخاطر همین حیوانات که برخی خانوادهها دارند، به دلیل عدم تمایل دیگر اعضای خانواده به حیوانات، رابطه آنها از هم گسسته شده است. امروزه متأسفانه با گرایشهای غربی، تکفرزندی یا نبود فرزند را سلامت خانواده تلقی میکنند. چگونه یک حیوان میتواند بفهمد که کودک شما چه احساسی دارد؟ آیا حیوان چند سال میتواند کنار شما باشد؟ آیا تضمینی هست که حیوان در مواقع پیری کمکحال خانواده باشد؟ متأسفانه خانوادهها اکنونِ زندگی را میپسندند و به آینده فکر نمیکنند؛ یک حیوان جز همبازی، به ندرت میتواند همراه و کنار انسان در دوران پیری باشد و این امر روحیه کودک را تحت تأثیر قرار داده و باعث شده کودکان ما درک درستی از عمق روابط انسانی نداشته باشند.
مورد قابل بحث دیگر، تزلزل در روابط خانوادگی و دوستانه به دلیل نگهداری سگ در منزل است؛ صمیمیت و محبت بین اعضا دچار خدشه میشود. اینها همه مشکلاتی برای ارتباطگیری خودمان و فرزندانمان ایجاد میکند. حتی در مواردی دیدهایم که حیوانات خانگی صدمات جسمی و بهداشتی جبرانناپذیری به اعضای خانواده وارد کردهاند. مسئله بهداشت خانواده نیز مطرح است؛ هر حیوانی، حتی با واکسیناسیون، باز آلودگیهایی دارد که میتواند باعث بیماریهای خطرناکی نظیر عفونتهای قارچی و آلرژی شود.
انتهای پیام/*

بازگشت به ابتدای صفحه