خبرگزاری زنان ایران

غزه، فریاد خاموش صلح و انسانیت

غزه گرسنه است، اما ناتوان نیست. او مظلوم است، اما در سکوت اراده‌اش نخواهد شکست. و اگر ما در کنار او نایستیم، فردا در کنار حقیقت نخواهیم بود.

نسخه چاپی

1404/05/08 - 08:42

تاریخ و ساعت خبر:

269409

کد خبر:

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - در غزه؛ دیگر نه جنگی می‌شود و نه صدای دفاعی به گوش می‌رسد. آنچه که باقی‌مانده، فریاد‌هایی خاموش از کودکانی است که به جای خنده و بازی، تنها گرسنگی را در آغوش می‌گیرند. مادرانی که با دست خالی، در حسرت نانی برای فرزندانشان به خواب می‌روند و پدرانی که در برابر چشمان بی‌رحم دنیا شرمنده‌اند.
غزه، به تماشا ایستاده است... اما آیا ما هنوز قلبی برای احساس داریم؟ آنچه در غزه می‌گذرد، دیگر فقط یک جنگ نیست؛ بلکه مرگ آرام و تدریجی فرهنگی است که در دل خاک و خون خفه می‌شود. نسل‌کشی‌ای بی‌صدا، محاصره‌ای سخت‌تر از گلوله‌ها، و گرسنگی‌ای که در سایه‌ی جهانی سکوت، جان می‌گیرد.
غزه اکنون تنها نماد مقاومت نیست، بلکه آینه‌ای‌ست برای وجدان بشری. این سرزمین نه‌تنها نان، بلکه حقیقت را نیز در چنگ خود اسیر کرده است.
کودک گرسنه‌ای که جز پوستی نازک بر استخوان‌هایش باقی نمانده، سندی روشن بر مرگ عدالت است. دستان خالی مردم، فریادی خاموش از واقعیتی است که رسانه‌‌ها از آن غافلند.
سکوت و بی‌تفاوتی جهان، همدستی‌ای دردناک با ظلم و بی‌عدالتیست.
آیا عدالت، مفهومی جهانی‌ست؟ پس چرا برای مردم غزه مرزهایی تحمیل شده است؟ آیا آزادی ارزشی انسانی‌ست؟ چرا در این دیار، آن را نادیده می‌گیرند؟ اگر حقیقت صدا دارد، چرا فریاد غزه همچنان خاموش است؟
ما نسل این قرن هستیم که پیوسته از حقوق بشر سخن می‌گوید، اما در برابر محروم‌ترین انسان‌ها دستانش را بسته است. امروز تنها نان از مردم غزه گرفته نشده، بلکه حقوق اساسی آنها نیز نادیده گرفته شده است. اگر ما خاموش بمانیم، شریک جرم خواهیم شد.
در جهانی که سانسور حقیقت ابزار ظلم است، صدای ما باید رسا و قوی‌تر از همیشه باشد. اگر قلم داریم، باید برای عدالت بنویسیم. اگر ایمان داریم، باید برای مظلومیت بایستیم. اگر انسانیم، نباید از مرگ تدریجی ملت‌ها بی‌خبر بمانیم.
غزه گرسنه است، اما ناتوان نیست. او مظلوم است، اما در سکوت اراده‌اش نخواهد شکست. و اگر ما در کنار او نایستیم، فردا در کنار حقیقت نخواهیم بود.
بیایید واژه‌هایمان را به نانی تبدیل کنیم؛ اندیشه‌هایمان را سقفی برای امید بسازیم؛ و فریادهای‌مان را به خنجری بر گلوگاه سکوت تبدیل کنیم.
در سرزمینی که حقیقت محاصره شده، سکوت خیانت است.
زهرا سادات میرحسینی نخبگان هئیت اندیشه ورز

لینک کوتاه: https://zanannews.ir/269409

بازگشت به ابتدای صفحه