|
|
|
زینب‌گونه در فراق یار؛ روایت همسر آزاده از سکوت و استقامت |
|
|
|
قتی صحبت از آزادگان به میان می‌آید، شاید کمتر به سکوت و استقامت زنانی فکر کنیم که در غیاب همسرانشان، بار زندگی و حفظ روحیه مقاومت را به دوش کشیدند. سریه محمدپور، همسر آزاده‌ای از خطه آذربایجان شرقی، در آستانه اربعین حسینی، پرده از ناگفته‌های این سال‌ها برمی‌دارد و از نقش زینب‌گونه همسران آزادگان در حفظ بنیان خانواده و ترویج فرهنگ ایثار سخن می‌گوید. (این لید، با طرح یک سؤال ضمنی، مخاطب را به عمق مطلب می‌کشاند. |
|
|
از آذربایجان شرقی،در گفتگو با همسر آزاده سریه محمدپور : ایشان از روزهای سخت فراق، نقش زنان در مقاومت فرهنگی، و اهمیت روایتگری در اربعین حسینی سخن می‌گویند. آن‌چه می‌خوانید، بازتابی از دردها، ایمان‌ها و ایستادگی‌های بی‌صدا اما پرثمر است.
از سخت‌ترین لحظه‌ای که تجربه کردید برایمان بگویید؟
سخت‌ترین لحظات، همان روزهایی بود که نه نامه‌ای داشتم، نه صدایی، نه حتی نشانه‌ای از زنده‌بودنش. انتظار، سنگین‌ترین رنجی است که یک همسر می‌تواند تجربه کند. اما امید به خدا و اطمینان به راهی که انتخاب کرده بود، مرا سرپا نگه می‌داشت.
چه چیزی باعث شد در دوران اسارت همسرتان، استقامت خود را حفظ کنید؟ آیا الگویی از عاشورا در ذهن داشتید؟
الگوی من حضرت زینب (س) بود. ایشان در اوج مصیبت، همچنان ایستادگی کردند و پیام‌دار کربلا شدند. در دل تنهایی، خودم را با ایشان مقایسه می‌کردم و می‌گفتم اگر او ایستاد، من هم باید بایستم. البته قابل ذکر است همسر بنده سال 62 در عملیات خیبر به اسارت نیروهای بعثی درآمد و سال 26مرداد سال 67 به وطن بازگشت
نقش همسران آزادگان در حفظ روحیه مقاومت در دوران اسارت تا امروز چه بوده و چرا کمتر در رسانه‌ها به آن پرداخته شده است؟
ما زنانی بودیم که در سکوت ایستادگی کردیم. در غیاب همسران‌مان، راه او را زینب گونه ادامه دادیم، خانه را اداره کردیم، و بار زندگی را تنها به دوش کشیدیم. شاید چون کار ما بی‌هیاهو بود، دیده نشد. اما این قصه‌ها باید روایت شود.
امسال در اربعین، روایتگری همسران آزادگان چه نقشی در زنده‌نگه داشتن یاد شهدا و شهدای مقاومت دارد؟
ما روایت‌گران خاموش سال‌های جنگ هستیم. اربعین بهترین فرصت است تا این روایت‌ها را زنده کنیم. اگر زینب (س) نبود، کربلا فراموش می‌شد. حالا ما باید همان نقش را برای دفاع مقدس ایفا کنیم.
آیا برنامه خاصی برای حضور نمادین یا فرهنگی همسران آزادگان در پیاده‌روی اربعین در نظر گرفته شده است؟
برخی برنامه‌ها مثل روایتگری در چادرهای فرهنگی یا حضور در کاروان‌های نمادین در حال اجراست. اما باید این فعالیت‌ها گسترش یابد و در قالب‌های حرفه‌ای‌تری ادامه پیدا کند.
چطور می‌توان صدای ناگفته‌های این زنان را به گوش نسل جدید رساند، به‌ویژه در فضای مجازی و رسانه‌های نوین؟
نسل جدید اهل تصویر و صوت است. باید با مستند، پادکست، کلیپ‌های کوتاه، و حتی کمیک و انیمیشن‌های هدفمند، صدای زنان مقاومت را به گوششان رساند. روایت ما باید به زبان آن‌ها ترجمه شود.
پیوند حماسه اربعین با مقاومت همسران آزادگان را چگونه تفسیر می‌کنید؟ آیا می‌توان از آن الگویی برای زن مسلمان معاصر استخراج کرد؟
حماسه اربعین، نه‌فقط یک پیاده‌روی، بلکه یک بیانیه زنده است؛ از مقاومت، از عشق، از ایستادگی. ما زنان هم با تکیه بر همین آموزه‌ها، همسران‌مان را در اسارت و بعد از آن حمایت کردیم. این پیوند، الگوی روشنی برای هر زن مسلمان است.
نقش این بانوان در شکل‌گیری جریان فرهنگی مقاومت را چطور ارزیابی می‌کنید؟
ما بذر فرهنگ مقاومت را در خانه کاشتیم. فرزندانی تربیت کردیم که بعضی‌شان خودشان مدافعان حرم و امنیت کشور شدند. نقش ما در شکل‌گیری بدنه فرهنگی مقاومت، انکارناپذیر است.
اگر امروز همسرتان شهید شده بود، چه پیامی از جانب شما برای او در این راهپیمایی داشتید؟
می‌گفتم: عزیز دلم، تو رفتی اما من ماندم تا صدایت را بلند کنم. پرچمت را زمین نگذاشته‌ام و نخواهم گذاشت. هر قدمم در اربعین، ادامه راه توست... |