|
|
|
فداکاری برادران دوقلوی هوافضا؛ از کار شبانه‌روزی تا شهادت در میدان جهاد |
|
|
|
مرتضی و مصطفی، دو برادر دوقلوی مهندس هوافضا، با اراده‌ای پولادین و روحیه‌ای بسیجی، نه تنها در عرصه کار و تلاش بی‌وقفه بودند، بلکه در نبرد با داعش نیز جانفشانی کردند. با وجود تهدیدات رژیم صهیونیستی و جایزه میلیون‌دلاری برای ترورشان، این دو جوان با ایمان راسخ و عشق به جهاد، تا آخرین لحظه در میدان ماندند و در روز عید غدیر، همچون مولای خود، به شهادت رسیدند. داستان زندگی و فداکاری‌های آنها، نماد ایستادگی و شجاعت در برابر دشمنان است. |
|
|
«مرتضی و مصطفی شبانه‌روزی کار می‌کردند. هیچ‌وقت گله‌ای از سختی کار نداشتند.بعضی روز‌ها که به خانه می‌آمدند می‌دیدم دست‌هایشان بریده، کبود شده. بچه‌های هوافضا بسیجی وار و هیئتی کار می‌کنند.فعالیت‌های یدی و سنگین را هم انجام می‌دادند.این‌طور نبود که بگویند مثلاً من،چون فلان درجه را دارم یا مهندسم نباید وسیله جابه‌جا کنم.هر وقت به یکی‌شان می‌گفتم این حجم از کار خسته‌تان نمی‌کند؟استراحت به خودتان نمی‌دهید؟ می‌گفت حرف حضرت آقا نباید زمین بماند.ما باید قوی شویم.باید هر روز پیشرفت کنیم
هنوز چند سالی از پیوستن برادران دوقلو به هوافضا نگذشته بود که داعش به حرمین شریفین حمله کرد. مهندس‌ها در نبرد با داعش و دفاع از حرم سنگ تمام گذاشتند. برادر بزرگ‌تر از آن روز‌ها می‌گوید؛ «مرتضی و مصطفی به خواست خودشان راهی عراق و سوریه شدند تا در کنار نیرو‌های سپاه قدس و در شرایطی که داعش بر منطقه مسلط شده بود بتوانند به شکست داعش کمک کنند. هر کدامشان بیش از ۵۰۰ روز در عراق بودند و همراه سردار سلیمانی کم نگذاشتند برای کم‌کردن شر داعش از سر منطقه.»
فائزه سلیمی؛ همسر مرتضی شریفی‌نسب خاطره مدتی قبل را مرور می‌کند و می‌گوید: «یک شب آقا مرتضی با خنده تعریف می‌کرد و می‌گفت عکس من و مصطفی و چند تا از بچه‌های دیگه رو در گروه‌های وابسته به اسرائیل پخش کرده‌اند و نوشته‌اند برای کشتن این نیرو‌های هوافضای ایران جایزه میلیون‌دلاری گذاشتیم. نمی‌دانند ما هیچ ابایی از شهادت نداریم که هیچ، به پیشوازش هم می‌رویم.
من پرس‌وجو کردم. نگران شدم. اما...
آقامرتضی می‌گفت عمر دست خداست. نگران نباش خانم! ما تا آخرین لحظه زندگی، پادررکاب آقاییم. واقعاً هم همین‌طور بود، آقا مرتضی و آقا مصطفی تا آخرین لحظه زندگی‌شان جهاد کردند. باوجوداینکه پادگانی در چندمتری حضور آنها را زده بودند، اما میدان را خالی نکردند و تا پای جان ماندند. مرتضی در روز عید غدیر مثل مولا علی (ع) شهید شد. ترکش سرش را شکافت. اما مصطفی را به بیمارستان بردند. مصطفی دو ساعت دیرتر از مرتضی به دنیا آمد. دو ساعت هم دیرتر از او به شهادت رسید. انگار خدا عمر این دو برادر دوقلو را حتی در ساعت و ثانیه، به‌اندازه هم تنظیم کرده بود.» |