|
یادداشت |
|
حجاب فراتر از اجبار، جلوه‌ای از بلوغ و استقلال زن |
|
|
|
در عصری که تصویر زن غالباً توسط رسانه‌ها و نگاه‌های تجاری، به کالایی مصرفی تقلیل داده شده است، بحث حجاب در ایران، به ویژه در شهرستان دلیجان، به یکی از پرچالش‌ترین مسائل فرهنگی و اجتماعی بدل گشته. اما آیا راهی برای دفاع از کرامت و هویت زن در برابر این نگاه ابزاری وجود دارد؟ این یادداشت، حجاب را نه صرفاً یک وظیفه دینی، بلکه انتخابی آگاهانه و سپری فرهنگی معرفی می‌کند که زن با آن، از اختیار تصویر خود و حفظ شأن انسانی‌اش دفاع می‌کند. |
|
|
از استان مرکزی شهرستان دلیجان؛ موضوع حجاب، در سال‌های اخیر، یکی از پرچالش‌ترین مباحث فرهنگی و اجتماعی در جامعه ایران بوده است. اما اگر با نگاهی عمیق‌تر به این مفهوم بنگریم، درمی‌یابیم که حجاب نه تنها یک حکم دینی، بلکه ریشه‌ای فرهنگی و تاریخی در هویت ایرانی دارد؛ ریشه‌ای که پیش از ظهور اسلام نیز در نوع پوشش زنان این سرزمین مشهود بوده است.
در کاوش‌های تاریخی، نقوش برجای‌مانده از دوران هخامنشی و ساسانی، زنان ایرانی را با پوشش‌هایی کاملاً پوشیده و آراسته به تصویر کشیده‌اند. در این پوشش‌ها، نه‌تنها مفاهیمی چون حیا و نجابت مشاهده می‌شود، بلکه وقار، موقعیت اجتماعی و شأن زن ایرانی نیز نمایان است.
بنابراین، حجاب در فرهنگ ما، امری وارداتی یا صرفاً مذهبی نیست، بلکه تداوم یک بینش دیرپای فرهنگی است که بعدها در بستر اسلام، عمق و معنایی دینی و الهی نیز یافت.
اسلام، حجاب را نه به‌عنوان محدودیتی برای زن، بلکه به‌عنوان حفاظی برای کرامت انسانی او معرفی کرده است. زن مسلمان با حجاب، خود را از نگاه‌های ابزاری دور نگه می‌دارد و شخصیت خود را نه در ظاهر، بلکه در اندیشه، اخلاق، علم و تربیت متجلی می‌سازد.
در این نگاه، زن موجودی فعال، تأثیرگذار و مستقل است که حجاب را انتخاب می‌کند تا مرزهای حرمت و هویت خود را مشخص کند.
در جهانی که نگاه‌های تجاری و رسانه‌ای، از زن تصویری مصرف‌گرا و ابزاری ارائه می‌دهند، شاید حجاب، تنها راه‌حل فرهنگی‌ای باشد که زن با آن، از اختیار تصویر خود دفاع می‌کند. در واقع، حجاب یک «نه» آگاهانه به نگاه کالایی و یک «آری» بزرگ به شأن انسانی زن است.
فرهنگ ایرانی ـ اسلامی ما، همواره بر ارزش‌هایی چون حیا، حرمت، عفاف و عقلانیت تأکید داشته است.
در این منظومه فکری، حجاب اگر برخاسته از ایمان و انتخاب باشد، نه تحمیل است و نه اجبار، بلکه نشانه‌ای از بلوغ فکری، استقلال شخصیت و احترام به خود و جامعه است.
جامعه امروز ما، بیش از هر زمان دیگری نیازمند گفت‌وگو درباره مفهوم واقعی حجاب است.
حجاب باید به‌مثابه یک ارزش فرهنگی، با زبان منطق، محبت، تاریخ و هویت تبیین شود، نه صرفاً از زاویه تقابل و تنش. تنها در این صورت است که می‌توان انتظار داشت نسل جوان، با درک و آگاهی، این انتخاب را بپذیرد و با آن زندگی کند.
نویسنده: مریم اصلانی |