|
|
|
زینب(س)! راویِ شکست‌ناپذیری که اسارت را به "محاکمهٔ تاریخ" تبدیل کرد! |
|
|
|
کاروانِ اسیرانِ کربلا، با رهبریِ حضرت زینب(س)، صحنه‌های ذلّت را به تریبونی برای شکستِ فرهنگیِ امویان تبدیل کرد. خطبه‌های آتشینِ ایشان در کوفه و شام، نه یک رویداد تاریخی، بلکه الگوی مبارزهٔ رسانه‌ای برای تمام آزادگانِ جهان شد؛ زنی که با کلامش، تاجِ ستمگران را به خاک کشید. |
|
|
منیره غلامی توکلی کارشناس ارشد ادبیات پایداری در یادداشتی تحلیلی به خطبه های حضرت زینب سلام الله پرداخت و آن را بزرگ ترین و تمام ناشدنی ترین دادگاه دانست که دادستانی شکست ناپذیر با خطبه هایی محکم و مستدل تا قیام قیامت بنی امیه را در محکمه ای تاریخی محکوم و ذلیل کرد .
در این یادداشت نویسنده با اشاره به جمله عرفانی زینب سلام الله « ما رآیت الا جمیلا » نوشت: این جمله پیروزی در میدان تیر و نیزه را در مبارزه حق علیه باطل به پیروزی قلمرو عزت و ایمان کشاند.
از نظر این کارشناس ارشد ادبیات پایداری ، زینب سلام الله گویی کارگردان به تصویرکشیدن بزرگ ترین واقعه حماسه تاریخی بود که روایت او برای زنان کرسی روایت گری و بصیرت افزایی را بر افراشت که از 1400 سال پیش تا کنون پر دوام ادامه دارد و رجز خوانی مادران، همسران و دختران شهدا در لحظات خاک سپاری عزیزان شان امتداد همان کرسی است که زینب سلام الله برافراشت.
صحنه اول
کوفه — افشای ریاکاری در قلبِ شهرِ خیانت‌پیشه
در کتب تاریخی نوشته شده است که وقتی کاروانِ اسرا وارد کوفه شد، مردم با دیدنِ اسیرانِ خاندانِ پیامبر(ص) به گریه افتادند. زینب(س) اما فریاد زد: « گریه‌های ریاکارانه‌اتان را قطع کنید! ... شما همان مردمانید که نامه‌های پیاپی برای برادرم حسین(ع) فرستادید، و چون آمد، با شمشیر از او استقبال کردید!»
ایشان با استناد به آیات قرآن (مثل آیهٔ ۹۲ سورهٔ نحل) و تحلیل روانشناختیِ رفتار کوفیان، چنان نقاب از چهرهٔ مردم برداشت که طبق گزارش‌های تاریخی، بازار کوفه به لرزه افتاد و صدای نالهٔ وجدان‌های بیدارشده بلند شد.
صحنهٔ دوم:
کاخ یزید — شکستنِ هیبتِ قدرت با یک جملهٔ جاودان
در بارگاهِ یزید وقتی که سرِ بریدهٔ امام حسین(ع) را به تمسخر گرفت، زینب(س) با قامتی استوار خطاب به او فرمود:
« "ای یزید! گمان کردی با این جنایات، ما را خوار کرده‌ای؟ اینک بدان: آنچه بر ما گذشت، جز زیبایی نبود! این شهادت، ما را به عرشِ خدا پیوند زد و تو را در پرتگاهِ لعنتِ ابدی انداخت.»
جملهٔ «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا» (جز زیبایی ندیدم) نه فقط پاسخِ یزید، بلکه بیانیه‌ای فلسفی بود که پیروزیِ حقیقی را از دایرهٔ قدرتِ نظامی خارج کرد و به قلمروِ ایمان و عزّت کشاند.
در این صحنه زینب سلام الله که هم سالار زنان به اسارت گرفته شده کاروان کربلا بود و هم حامی و مدافع ولایت امام سجاد علیه السلام گویی مبارزی غریب و اسیر در خاک دشمن ، فرصت به دشمن سر تا پا مسلح نمی دهد و با مکانسیم تبدیل اسارت به اعتراض ضربات بعدی و کشنده را به پیکره نظام اموی وارد می کند با " خطبه های سنگین و وزین ، روایت گری عینی از کربلا ، تحقیر سلطه گری و معنا سازی جدید از پیروزی خون بر شمشیر .
تأسیس کرسی روایت گری زنانه از پیامدهای تاریخی خطبه زینبی
تأسیسِ کرسیِ "روایت‌گریِ زنانه"برای نخستین بار در تاریخِ اسلام، همان روایتگری بر پایه بصیرت افزایی است که عینی ترین نتجیه آن را می توان در حضور زنان و مادران ایرانی در حمایت از اسلام و ولایت فقیه و کیان وطن در تجاوز 12 روزه رژِیم صهیونیستی دید . حالیکه مادران و زنان ایرانی در تجمعات مردمی داشتند آن هم بعد از شهادت ده ها فرمانده ارشد و زنان و کودکان مظلوم همان دیپلماسی عزت مندی است که زینب سلام الله ثابت کرد « می توان مظلوم بود ، می توان شهید و اسیر دارد اما هرگز شکست خورده نبود.
زنِ مسلمان، وارثِ "مکتبِ زینبی"
امروز هر زنِ مسلمانی که در میدان‌های علمی، سیاسی یا فرهنگی حاضر می‌شود، ادامه‌دهندهٔ راهِ زینب(س) است؛ راهی که عزّت را با ایمان می‌سنجد، نه با زورِ دشمن. همان‌گونه که امام خمینی(ره) فرمود: « اگر زن‌های انسان‌ساز از ملّتها گرفته شوند، ملّتها به شکست و انحطاط کشیده می‌شوند.»
انتهای پیام/* |