|
|
|
نقش خانواده‌ها در مدیریت روانی کودکان بحرانی/فرزندان، امنیت روانی را از والدین می‌گیرند |
|
|
|
لیلا پارسا، فعال حوزه زنان، در گفتگو با خبرنگار زنان نیوز اظهار داشت: در موقعیت‌های بحرانی کنونی، چند عامل در عملکرد فرد تأثیرگذار است. |
|
|
لیلا پارسا یک فعال حوزه زنان و خانواده با اشاره به اینکه در دوران بحران ، مدیریت روانی کودکان بر عهده خانواده است گفت: در تبیین نخستین عامل گفت: «اینکه در چه نقطه‌ای از تاریخ ایستاده‌ایم؟ اکنون در زمانی هستیم که جبهه حق در برابر جبهه باطل صف‌آرایی کرده است و نکته مهم‌تر آنکه ما در جبهه حق قرار داریم. به یاد داریم زمانی که درباره قیام عاشورا سخن می‌گفتیم، حسرت می‌خوردیم که ای کاش در آن جبهه همراه امام خود بودیم؛ امروز نیز ایران، جبهه حق است و ما توفیق حضور در این جبهه را داریم. پس نخستین وظیفه ما، سجده شکر برای این موهبت بزرگ است.»
او ادامه داد: «خدا را سپاس که ما را در این برهه حساس تاریخی قرار داد تا در مقابل باطل مطلق، یعنی رژیم صهیونیستی و آمریکا بایستیم. این خود نعمتی بزرگ و فرصتی بی‌بدیل برای آزمون در مسیر حقیقت است.»
پارسا دومین عامل را اینگونه تشریح کرد: «اینکه در این راه چه آسیبی خواهیم دید؟ اگر قرار باشد در زندگی‌مان با از دست دادن عزیزان، آسیب مالی یا حتی جانمان آزموده شویم، این تقدیر الهی است؛ همان‌طور که در قرآن هم اشاره شده برخی به‌خاطر ترس از مرگ در جهاد شرکت نمی‌کردند، در حالی که نمی‌دانستند اگر اجلشان برسد، حتی در خانه نیز خواهند مرد. پس اگر مقدر باشد که آسیب ببینیم، چه بهتر که در راه خدا و در میدان حق علیه باطل باشد، نه در زلزله، گازگرفتگی یا تصادف. این افتخاری است که در مسیر ظهور و مقابله با خبیث‌ترین دشمنان بشریت رقم بخورد.»
وی با تأکید بر اینکه همه آنچه داریم از خداست، افزود: «ما با افتخار، آنچه را که خدا داده در راه او می‌دهیم و همان خدا که بخشنده است، بهتر از آن را نیز می‌دهد. وقتی برای خداوند گام برمی‌داریم، چند برابر بازمی‌گرداند.»
این فعال حوزه زنان در بخش دیگری از سخنانش به اهمیت عملکرد خانواده‌ها اشاره کرد و گفت: «با توجه به حملات رژیم کودک‌کش اسرائیل به کشورمان، طبیعی است که در خانواده‌ها صحبت‌هایی درباره این اتفاقات شود. اما باید به سلامت روانی فرزندان نیز توجه داشته باشیم.»
او هشدار داد: «کودکان از رفتار بزرگترها الگوبرداری می‌کنند. اگر ما با صدای بلند اخبار را دنبال کنیم و نگران باشیم، آن‌ها چند برابر ما احساس ترس خواهند داشت و امنیت روانی‌شان به خطر خواهد افتاد. مدیریت دیدن اخبار، ذکر گفتن، دعا خواندن، تنفس عمیق و کنترل احساسات، محیط خانه را برای بچه‌ها امن‌تر می‌کند. احساس امنیت در دوران کودکی، تأثیر زیادی در روان آینده کودک دارد.»
پارسا با اشاره به نقش مهم والدین در القای حس قدرت یا ضعف به فرزندان، تصریح کرد: «اگر می‌خواهیم روحیه مقاومت در برابر صهیونیسم در فرزندانمان نهادینه شود، باید مراقب نوع بیان خود درباره اتفاقات باشیم. فرزندان ما باید حس «قدرت»، «توانستن» و «ایستادگی» را از کلام و رفتار ما بگیرند نه اینکه احساس کنند کشورشان ضعیف و شکست‌خورده است.»
وی ادامه داد: «در عین حال که نگران هستیم، نباید از فعالیت‌های روزمره مثل بازی، قصه شب، مسواک زدن و زمان خواب غافل شویم. این کارها به کودک احساس امنیت می‌دهد. حتی خنده‌های کوتاه، بازی‌های تخیلی و نقاشی پادزهر اضطراب هستند؛ نه فقط برای بچه‌ها بلکه برای ما بزرگترها نیز.»
پارسا توصیه کرد: «برای کودکان بالای چهار سال که توانایی تحلیل دارند، درباره اتفاقات اخیر معنا و داستان بسازید و افکارشان را به سمت شهامت، دفاع از مظلوم و ارزش‌های اخلاقی سوق دهید. این کار کمک می‌کند از ترس‌های آینده مصون بمانند.»
او در ادامه افزود: «در مورد نوجوانان که تفکر انتزاعی دارند، باید ابتدا با افکارشان هم‌سو شد و سپس با همدلی بیشتر به نیازهای عاطفی آن‌ها پاسخ داد. حتی شیوه خطاب قرار دادن آن‌ها را تغییر دهید؛ مثلاً به جای محمد، بگویید آقا محمد. این نوع رفتار، اعتمادبه‌نفس نوجوان را بالا می‌برد.»
وی خاطرنشان کرد: «در چنین شرایطی، تنش بین اعضای اصلی خانواده به‌ویژه به دلیل اختلافات سیاسی، تأثیر منفی شدیدی بر احساس امنیت فرزندان دارد. باید تلاش کنیم فضای خانه آرام و همدلانه باشد.»
لیلا پارسا در پایان اظهار داشت: «سطح دادن اطلاعات به کودکان باید متناسب با شخصیت و خلق‌وخوی آن‌ها باشد. کودک اضطرابی باید کمترین میزان اطلاعات را با بیشترین تمرکز بر نقاط مثبت دریافت کند. در حالی که کودک سازگار می‌تواند بر اساس سن و سطح درکش اطلاعات بگیرد، مشروط بر آنکه علائم اضطراب در او بروز نکند.»
او تصریح کرد: «بهتر است صحنه‌های خشونت‌آمیز و انفجار را به کودکان نشان ندهید. اگر کودک زیاد سؤال می‌پرسد، یک‌بار با زبانی ساده توضیح دهید و از مثال‌هایی مرتبط با تجربه‌های خودش کمک بگیرید. مثلاً یادآوری یک دعوا که در آن از خودش دفاع کرده و سپس احساس بهتری داشته. اگر باز هم پرسید، با پرسش به پرسش او پاسخ دهید تا خودش به راه‌حل برسد.»
پارسا سخنانش را با این توصیه به پایان رساند: «اگر کودک درباره احساساتش حرف زد، آن را انکار نکنید. بپذیرید و از او بخواهید احساسش را نقاشی کند. همین حرف زدن باعث تخلیه روانی و آرامش کودک می‌شود و زمینه حل مسئله را فراهم می‌کند.»
انتهای پیام/* |