کد خبر: 237250 تاريخ انتشار: 1404/03/05 - 09:00
بانوی ایرانی، قامت ایستادگی در خرمشهرِ خونین
تبریز-خرمشهر را خدا آزاد کرد؛ اما پیش از آن، زنان این سرزمین، آن را با اشک، آغوش و ایمان خود و قامت زنده نگه داشتند.
از آذربایجان شرقی،رجبی در طی یادداشتی نوشت:هنگامه‌ای که خرمشهر زیر باران گلوله‌ها به تپش افتاده بود، بانوان ایرانی، بی‌درنگ و بی‌هراس، به قامت سرو ایستادند.
در آن روزهای خون و آتش، آن‌ها نه‌تنها مادر بودند و همسر، که مجاهد بودند و سنگربان.
با دست‌هایی که بوی نان تازه می‌داد ، گلوله پر کردند .
با چادری که پرچم عفت بود ، مجروحی را از خط مقدم کشیدند .
آن‌ها تاریخ را ورق زدند و در سطر سطر آن، تصویر روشن زن ایرانی را حک کردند
زنی که در برابر توپ و تانک، دلی داشت به بزرگی اروند ، و ایمانی استوارتر از دیوارهای مسجد جامع خرمشهر
زنان خرمشهر در آن سه‌گانه‌ی مقدس — صبر، غیرت، ایثار — اسطوره شدند
یکی در کنار شوهرش اسلحه به دست گرفت
یکی در مسجد جامع غذا پخت و پانسمان کرد
دیگری بچه‌اش را به پشت بام سپرد و خودش در خط مقدم ماند
آنان نه فقط در پشت جبهه، که در دل ماجرا بودند،
در کوچه‌های سوخته ، خانه‌های نیمه‌ویران، شب‌هایی که فقط صدای خمپاره می‌آمد
و صدای لالایی مادرانه‌ای که نمی‌خواست کودک از جنگ بترسد .
خرمشهر، اگرچه خونین شد،
اما با چادرهای خاکی زنانی که آفتاب در نگاهشان شعله می‌کشید
آزاد شد.
و در سوم خرداد، وقتی پرچم سه‌رنگ ایران بر فراز مسجد جامع بالا رفت 🇮🇷،
این بانوان بودند که بر خاک بوسه زدند و گفتند:
«ما ایستادیم، تا وطن بماند.»
آری:
ایران، مدیون مادرانی است که با اشک، غیرت را آبیاری کردند
مدیون دخترانی است که از پشت خاکریزها، آسمان را نگاه می‌کردند
و فردا را به گلوله‌ها پس نمی‌دادند
مدیون زنانی است که خرمشهر را با دست‌های خالی، اما دلی پر از خدا، نگه داشتند .
خرمشهر فقط شهر نیست. خرمشهر، یک تاریخ است، یک افتخار است، یک زن است.
انتهای پیام/*