در گفت وگو با کارشناس مدیریت خانواده مطرح شد، |
پدر، تکیهگاه مطمئن دختر / ضرورت محبت و احترام در تربیت |
|
رابطه پدر و دختر به عنوان یکی از ارکان اصلی خانواده، نقش حیاتی در شکلگیری شخصیت و سلامت روانی دختران دارد. خانم اختربیگم حسینی، کارشناس مدیریت خانواده، بر اهمیت محبت و احترام در این رابطه تأکید میکند و میگوید که پدر باید به عنوان تکیهگاه مطمئن، با محبت و توجه در کنار دخترش باشد تا امنیت روانی او را تضمین کند و الگویی از محبت الهی را ترسیم کند. |
|
از قزوین؛ خانم اختربیگم حسینی کارشناس مدیریت خانواده در خصوص اهمیت روابط صحیح دختر و پدر در خانواده در گفت و گو با خبرنگار ما با بیان اینکه در آموزههای دینی ما، خانواده اولین مدرسه تربیتی انسان معرفی شده است. محیطی که در آن، نهال شخصیت فرد، آرامآرام رشد میکند و درخت وجود او شکل میگیرد، گفت: در این میان، رابطهی پدر و دختر از جایگاهی بسیار حساس و ظریف برخوردار است. رابطهای که اگر درست مدیریت شود، نه تنها امنیت روانی دختر را تضمین میکند، بلکه الگویی از محبت الهی را در زندگی او ترسیم میکند.
پیامبر اکرم (ص) درباره جایگاه دختران میفرمایند: «دختران، فرزندان نیکویی هستند؛ مهربان، کمککننده و پر برکت.»(نهج الفصاحه، حدیث ۱۵۵۰)
وی با اشاره به اینکه وقتی چنین جایگاهی برای دختران ترسیم شده است، طبیعی است که رفتار پدر با دختر، میتواند نقش بیبدیلی در تربیت روحی و معنوی او داشته باشد، اظهار داشت: محبت پدر، برای دختر، همانند آب زلالی است که به ریشههای روح او میرسد و او را قوی، متعادل و امیدوار بار میآورد. پدری که با محبت، احترام و توجه، در کنار دختر خود حضور دارد، در حقیقت دارد نقشهی عشق الهی را در دل او ترسیم میکند.
این کارشناس مدیریت خانواده با تأکید بر اینکه در فرهنگ اسلامی، رابطهی صحیح میان پدر و دختر، نه تنها بر مبنای محبت، بلکه همراه با مسئولیت است، افزود ، بلکه پدر باید در نگاه دینی، دخترش را امانتی از سوی خدا بداند؛ امانتی که پرورش صحیح آن، وظیفهای الهی است. این نوع نگاه باعث میشود پدر، با صبر، حوصله و درایت، در تمام مراحل رشد دختر، حضور فعال داشته باشد: چه در دوران کودکی با بازی و محبت، چه در نوجوانی با گفتوگو و همراهی، و چه در جوانی با مشورت و راهنمایی.
حسینی ادامه داد : از سوی دیگر، پدری که نسبت به دخترش بیاعتنا یا خشک و دور از محبت است، ناخواسته دل او را به سوی محبتهای ناسالم در جامعه سوق میدهد. امام علی (ع) در نهج البلاغه میفرمایند:«قلب نوجوان همچون زمینی آماده است؛ هر بذری در آن افکنده شود، میپذیرد.»(نهج البلاغه، نامه ۳۱)
وی با بیان اینکه اگر بذر محبت، احترام و اعتماد در دل دختران توسط پدر کاشته نشود، زمینه برای رویش بذرهای مسموم دیگر فراهم میشود، افزود: دخترانی که از محبت پدری بیبهرهاند، ممکن است در مسیرهایی قرار بگیرند که سلامت روحی، شخصیتی و حتی اعتقادی آنان را تهدید کند.
این کارشناس مدیریت خانواده با طرح این سوال که اما چگونه میتوان این رابطهی صحیح را برقرار کرد؟ گفت : در آموزههای دینی، یکی از راههای اصلی، گفتوگو و شنیدن است. پیامبر اکرم (ص) با فرزندان خود، از جمله حضرت فاطمه زهرا (س)، با نهایت احترام رفتار میکردند؛ به گونهای که وقتی فاطمه (س) وارد میشد، پیامبر (ص) از جا برمیخاستند و دست او را میبوسیدند. این رفتار به ما میآموزد که ارزشگذاری به دختر، نه تنها نشانهی محبت است، بلکه ساختار شخصیتی او را محکم میکند.
حسینی با اشاره به اینکه یک پدر باید بداند که دخترش، در تمام مراحل رشد، نیاز به تکیهگاهی مطمئن دارد. نیاز دارد بداند که هر زمان زمین خورد، دستی برای برخاستن دارد، گفت: باید بداند که حتی اگر در اشتباهی افتاد، جایی هست که بیقید و شرط پذیرفته شود؛ و این مأمن، پدر است.
وی با تأکید براینکه الگوسازی از پدر نیز نقش مهمی ایفا میکند. دختری که احترام، صداقت، شجاعت، دیانت و مهربانی را در رفتار پدرش میبیند، این ویژگیها را به عنوان ارزشهای اصلی زندگی خود درونی میکند، گفت: در مقابل، اگر پدر در رفتار خود خشونت، بیاعتنایی یا بیدینی نشان دهد، دختر نیز ممکن است این رفتارها را به عنوان الگو بپذیرد.
این کارشناس مدیریت خانواده با اشاره به اینکه امروزه که هجمههای فرهنگی و اجتماعی زیادی متوجه خانوادههاست، اهمیت این رابطه بیش از پیش احساس میشود، ادامه داد: دختری که در خانواده طعم محبت سالم را چشیده باشد، در جامعه با کمتر آسیبی مواجه میشود. او با عزت نفس بالا، قدرت نه گفتن به نادرستیها را پیدا میکند و در روابط اجتماعی خود، حد و مرزها را میشناسد.
حسینی در ادامه افزود : از منظر دینی، تربیت دختر به گونهای که عفیف، باحیا، با ایمان و با اخلاق باشد، جز با روابط صحیح خانوادگی میسر نیست. و پدر، در این میان، نقشی اساسی و بیبدیل دارد. امام صادق (ع) میفرمایند:«خداوند رحمت کند پدری را که در تربیت فرزندش نیک رفتار باشد.» (وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۱۹۵)
پس بیاییم با نگاهی مسئولانهتر به رابطهی پدر و دختر بنگریم. بیاییم در روزمرگیهای زندگی، چند دقیقهای بیشتر گوش دهیم، محبت کنیم، احترام بگذاریم و دعاگوی دخترانمان باشیم. زیرا این محبتها، ستونهای آیندهی آنان را میسازد. و چه سعادتی بالاتر از آن که دستی بگیریم، دلی را گرم کنیم و رضایت الهی را به دست آوریم. |