کد خبر: 216655 تاريخ انتشار: 1404/02/12 - 10:48
"معلم، مفسر اسم رب؛ روایت روشنایی در آینه مطهری"
معلمی، نه صرفاً رسالت گفتن، که مسئولیت ساختن است؛ ساختن جان انسان برای رسیدن به افق توحید.
دکتر پیمان لطیفی معاون علمی، پژوهشی و فناوری سازمان بسیج اساتید استان کرمانشاه در یادداشتی به مناسبت روز معلم نوشت :
در هیاهوی روزمره‌ی تقویم‌ها، گاه روزی می‌رسد که از شمارش زمان بیرون می‌رود. نه عددی بر صفحه، بلکه نَفَسی الهی در جریان هستی است. دوازدهم اردیبهشت، سالروز شهادت معلّمی از جنس مطهره‌گان، آن‌چنان که اگر از زاویه‌ای عرفانی بنگری، روز نزول معنا بر جان انسان خاکی‌ست. روزی که "معلم" نه به عنوان شغل، که به عنوان یکی از تجلیات اسم "رب" در زمین شناخته می‌شود.
در حکمت عرفانی، آفرینش بر مدار تعلیم است: "عَلَّمَ الإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ". این آیه، طلیعه خلقت است. و در این هندسه، معلم، تبلور صفت ربوبیت است در قامت بشر. معلمی، تنها انتقال اطلاعات نیست، بلکه تسلیم جان است برای تربیت جان دیگران. سوختن در آتش خویش تا گرمابخش روح دیگری شوی.
شهید مطهری، در امتداد این معنا، نه فقط آموزگار علوم اسلامی و فلسفه، که سالکِ راه دانایی با طعم بندگی بود. معلمی را عبادت می‌دید، چرا که غایت آن را عبودیت می‌دانست. او معلم را "عارف بی‌ادعا" می‌خواند؛ کسی که در کلاس، محراب می‌سازد و در کلام، اذان حقیقت سر می‌دهد.
مطهری از آنگونه انسان‌ها بود که علم را از دالان دل عبور داد. او علم را همچون آب، نه برای انباشتن، بلکه برای جاری‌شدن در کویرهای تشنه‌ی جان‌ها می‌خواست. در نگاه او، تعلیم بی تزکیه، همان شمشیری بود که دست ابوجهل ها را می‌بوسد؛ و لذا معلم حقیقی را "مُطهّر" می‌خواست؛ هم در اندیشه، هم در نیت، هم در سبک زندگی.
او در عصر هیاهوی ایدئولوژی های تهی از معنا، بر طبل عقلانیت دینی و تفکر اصیل اسلامی کوبید و با صدق و بصیرت، علم را به روح پیوند زد. برای مطهری، معلم باید آگاه به تاریخ، بصیر در زمانه، و پیوسته در اتصال به آسمان باشد.
در این روز متبرک، به یاد می‌آوریم که معلمی، نه صرفاً رسالت گفتن، که مسئولیت ساختن است؛ ساختن جان انسان برای رسیدن به افق توحید. معلم، در نگاه عرفانی، پلی است میان خاک و افلاک؛ و شهید مطهری، معلمی بود که این پل را با خون خویش آبیاری کرد.
سلام بر شهید مطهری، آن معلم روشن‌ضمیر که دانایی را با دلدادگی معنا کرد. سلام بر همه معلمان عاشقی که بی آنکه دیده شوند، دیده‌بان نسل‌ها می‌شوند. سلام بر آنانکه بر تخته سیاهِ زمان، نام خدا را می‌نویسند، هر صبحگاه...