|
یادداشت |
|
فریب دادن بازیگران میدانی از سوی اتاق های هدایتگر خارجی و خارج نشین |
|
|
|
یکی از عجایب در اغتشاشات سال گذشته، فریب دادن بازیگران میدانی از سوی اتاق های هدایتگر خارجی و خارج نشین، این بود که بر اغتشاشات نام انقلاب گذاشتند. |
|
|
از استان مرکزی ؛ حسن ابوطالبی کارشناس ارشد علوم سیاسی نوشت: توهم انقلاب علیه ملت امام حسین علیه السلام اکنون که در سالگرد اغتشاشات سال ۱۴۰۱ قرار گرفتم ایم، بازخوانی و ماهيت شناسی حوادث سال گذشته، امری لازم است.
در سال گذشته ملت عاشورایی وامام حسینی ما، با یک جنگ ترکیبی بی نظیر تاریخی، با آرایش جهانی مواجه شد. طراحان این جنگ، تمام دشمنان و مخالفان ۴۴ ساله انقلاب اسلامی، نظام ولایی و ملت ایران بودند. در اين طراحی، استفاده از همه امکانات وقابلیت ها و نیروها، برای وارد میدان شدن عليه جمهوری اسلامی ، به گونه‌ای محاسبه شده بود که هم طراحان و هم بازیگران و هم فريب خوردگان در جنگ شناختی، جمهوری اسلامی را در نقطه پایان و خود را پیروز قطعی این نبرد می دیدند!
با همین تصور توهمی شکل گرفته در فضای مجازی بود که افرادی از سلبریتی ها و جوانان، به سیم آخر زدند تا به زعم خود یک کارنامه درخشان انقلابی، برای خودشان درست کنند و در فردای پیروزی چنین انقلاب خود ساخته ومجازی، بر دیگران فخر فروشی کرده و بر کرسی بلند پايه حکومتی تکیه زنند!
آری،يکی از عجایب در اغتشاشات سال گذشته، فریب دادن بازیگران میدانی از سوی اتاق های هدایتگر خارجی و خارج نشین، این بود که بر اغتشاشات نام انقلاب گذاشتند! اما آن طراحان و اين بازیگران، به دلیل متوهم بودن ناشی از فضای مجازی، لحظه‌ای فکر نکردند که هر انقلابی برای شکل گیری و پیروزی، باید از سه رکن اصلی مردم، مکتب، و رهبری باشد.
به راستی این افرادی که سال گذشته،خود را انقلابی فرض کردند و بر اغتشاشات طراحی شده از سوی سرویس های اطلاعاتی حداقل ۲۰ کشور که با هدف نابودی و تجزيه ایران و تجزيه ایران قوی طراحی شده نام انقلاب گذاشتند، از خود سوال نکردند: رهبر این انقلاب کیست؟ این انقلاب چه اهدافی را و براساس کدام ایدئولوژی دنبال می‌کند؟
این افراد پیش خود نگفتند در اين انقلاب،جای ملت ایران کجاست؟ اگر در هر انقلابی، مردم یک رکن انقلاب هستند، به راستی در اغتشاشات سال گذشته، مردم با اغتشاشگران بودند یا در مقابل آنان؟ فقط کافی است برای دریافت پاسخ پرسش های مذکور و دیگر پرسش های مشابه، به ماهیت مردمی اجتماعات بزرگ ۱۳ آبان و۲۲ بهمن ۱۴۰۱ و همچنین اجتماعات بزرگ روز قدس و جشن غدیر و عزاداری های محرم و به ویژه ۱۴۰۲ با دقت توجه و تأمل کنیم، آن گاه در خواهیم یافت که ملت ایران در چه مسیر و جایگاهی قرار دارد. |