|
|
|
جایگاه حجاب و نقش اجتماعی زنان در نگاه شهید بهشتی |
|
|
|
شهید بهشتی به نگاه همزمان و دوجانبه اسلام در برپایی عفاف در جامعه اشاره می‌کند. همانگونه که زن باید تن خود را بپوشاند، مرد نیز باید چشم خود را بپوشاند. حتی حجاب مردان هم مطرح است و از آن سو چشم‌پوشی زنان. اگر حیا و عفت از سوی مردان کنار گذاشته شود دیگر حجاب زن هم کارکرد خود را نخواهد داشت و از سوی دیگر اگر حجابی وجود نداشته باشد، اینکه تنها به مردان بگوییم نگاه نکنند غیرممکن خواهد بود و عملی نخواهد شد. |
|
|
سیستان و بلوچستان: حجاب جزو احکامی است که خداوند متعال به آن دستور داده و بدون شک، خداوند هیچ حکمی را بی دلیل واجب نکرده است. در نظام خلقت هر موجودی همراه با یک سری ویژگی ها و خصوصیات منحصر بفرد خلق شده است . زن بعنوان یکی از مخلوقات خداوند، ویژگی های خاصی دارد که باعث تفکیک و تمایزش از موجود دیگری به نام مرد می شود. یکی از این ویژگی ها،جذابیت های جنسی زن است. جنس زن همواره برای مرد جذابیت داشته و مرد همیشه به دنبال تصاحب او بوده است. اما باید به همگان بدانند که زن فقط زیبایی ها
و جذابیت جنسی نیست بلکه یک شخصیت و هویت انسانی است .
شهید بهشتی حجاب را برای جامعه ایران یک ضرورت می‌داند. او دلبسته فعالیت‌های تشکیلاتی است و از حضورو فعالیت زنان در احزاب و تشکیلات شدیدا حمایت می‌کند. ایشان در ۱۱ آذر ۱۳۵۹ می‌گوید:(یک نمونه نقش مؤثر تربیت عفّت نفس در زن و مرد در تنظیم و بهبود برخورد اجتماعی زن و مرد در صحنه حج دیده میشود یک آزمایشی که هر سال تکرار میشود درست است که باید به کمک بسیاری از نظامات اجتماعی دیگر جلوی طغیان جنسی را گرفت اما نقش ایمان، نقش عامل معنوی، نقش عفت متکی به ایمان را در این مورد نباید نادیده بگیریم. بین یک زنی که اندامش پوشیده است (سرش) مو‌هایش پوشیده، دستش پوشیده، تنش پوشیده، پا‌هایش پوشیده حالا یا با چادر یا با روسری و پالتو و شلوار ولی بالاخره پوشیده و بین زنی که نیمه برهنه میآید بیرون. رعایت حجاب اسلامی در کم کردن فساد جنسی، فساد اخلاقی ناشی از بیبندوباری جنسی درست است و ما باید روی آن تکیه کنیم اما این فقط یک پایه مطلب است. یک پایه بزرگ مطلب تربیت زن و مرد مسلمان است به طوری که در برخورد با یکدیگر مواظب باشند چه میکنند کجا هستند. خداوند در قرآن (یک جا به زن و مرد مسلمان می‌گوید) یک جا به زنان مسلمان می‌گوید پوشیده بیایید. خداوند به زن و مرد مسلمان می‌گوید در برخورد با یکدیگر چشمچرانی و هیزی نکنید. ای پیغمبر به مردان مسلمان بگو در برخورد با زنان چشمشان را به آن‌ها ندوزند و به زنان مسلمان بگو که در برخورد با مردان به آن‌ها چشم ندوزند. برخوردشان برخوردی پاک و نگاه‌شان نگاهی پاک باشد.»
شهید بهشتی به نگاه همزمان و دوجانبه اسلام در برپایی عفاف در جامعه اشاره می‌کند. همانگونه که زن باید تن خود را بپوشاند، مرد نیز باید چشم خود را بپوشاند. حتی حجاب مردان هم مطرح است و از آن سو چشم‌پوشی زنان. اگر حیا و عفت از سوی مردان کنار گذاشته شود دیگر حجاب زن هم کارکرد خود را نخواهد داشت و از سوی دیگر اگر حجابی وجود نداشته باشد، اینکه تنها به مردان بگوییم نگاه نکنند غیرممکن خواهد بود و عملی نخواهد شد.
پس نتیجه میگیریم که شهید بهشتی حجاب را برای زن یک امر اختیاری نمی‌داند و با اینکه مهم‌ترین فلسفه حجاب را حفظ احترام عنوان می‌کند به عدم اشاعه فحشا و منکر هم تأکید دارد. ایشان در جایی دیگر در خصوص حجاب می فرمایند :(اسلام می‌خواهد که زنان باید پوشش داشته باشند و چرا این‌گونه است؟ چون اسلام می‌خواهد زن در محیط و جامعه این‌گونه ظاهر نشود که تمام زیبایی‌های زن قابل دیدن باشد و زنان به نشان دادن زیبایی‌هایشان در برابر چشمان مردان الزام ندارند. آیا زن الزام دارد زیبایی‌هایش را نشان دهد؟ نه! آیا زن می‌تواند زیبایی‌هایش را نشان دهد. آیا اجازه دارد؟ نه!» ایشان این محدودیت را پیش‌شرط فعالیت می‌داند تا با وجود فعالیت زن و مرد در کنار هم، رابطه زن و مرد از حالت خانوادگی خارج نشود. او این نکات را در حزب جمهوری اسلامی که مسئولیت آن را برعهده داشت بیان می‌کند همچنین مردان را هم به رعایت پوشش درست دعوت می‌کند. از نظر ایشان رابطه با پوشش افراد عضو در حزب جمهوری این‌گونه است که می گویند : ( ما اعلام کردهایم که شلوار و روپوشی که تنگ نباشد و روسری کامل، پوشش اسلامی است. مبادا در حزب نسبت به این پوشش حساسیت بیجا باشد. دیگر دوباره از مواضع قطعی اعلام شدهمان برنگردید. چادر پوشش است، شلواری که تنگ نباشد و روپوشی که تنگ نباشد و روسری‌ای که کافی باشد هم پوشش کامل اسلامی است. بنابراین، اگر خواهری با این پوشش بیاید در حزب ــ یا در مناطق، حوزهها یا کلاسها ــ مبادا خواهر یا برادری متعرّض او بشود و به او انتقاد کند. این انتقاد نابجا و غیر وارد است. مواضع مشخص خودمان را رعایت کنیم.)
از نظر ایشان نقش حکومت در حفاظت از حجاب بسیار حائز اهمیت است، حکومت اگر به حجاب امر نکند، به فحشا امر کرده و میان این دو ، راه سومی وجود ندارد. کار حکومت بسترسازی است؛ چون حکومت توان قانون‌گذاری و باید و نباید دارد. اگر حکومت از طریق قانون گناهان اجتماعی را ممنوع نکند، بستر فساد و آلودگی را فراهم کرده.
مانند اینکه خرید و فروش و شرب علنی مشروب آزاد شود؛ آیا در این صورت حکومت به شرب خمر دعوت نکرده است؟ امر به معروف و نهی از منکر برای حکومت واجب است و حکومت اگر با عدم بسترسازی مناسب امر به معروف نکند، خواه‌ناخواه امر به منکر کرده است.
بنابراين با توجه به بررسی اندیشه شهید بهشتی در رابطه با پوشش زنان باید گفت اسلام با برخورد اصولي ضمن رفع مشکلات، زمينه‌ي رشد و تعالي زن را مهيا کرده و با منطق، ريزبيني و دورانديشي ويژه‌اي، نارسايي‌ها، ضعف‌ها و ناهنجاري‌هاي جامعه را اصلاح مي‌کند و با طرح برنامه‌هاي راه‌گشا و رساندن جامعه به قلّه‌ي سلامت، زمينه‌ي حضور آحاد مردم به ويژه زنان را در صحنه‌هاي فرهنگي، اجتماعي و ... فراهم مي‌آورد ، و حفاظت و مراقبت از عفت عمومي وظيفه‌اي است که به عهده‌ي هر زن و مردي محوّل شده است؛ به عبارت ديگر، حفظ حرمت و رعايت حجاب و عفاف، تنها وظيفه‌ي زن نيست، بلکه مرد نيز، ملزم به رعايت دستورهاي شرع مقدس اسلام است.
انتهای پیام/* |