|
|
|
نقش زنان در حفظ و احیای صنایع دستی و بومی |
|
|
|
زنان به ویژه بانوان خوش‌ذوق و به اصطلاح عامیانه بانوان باسلیقه در ایجاد و شکل‌گیری هنرهای دستی و احیای آنها نقش کلیدی دارند، که شاید کمتر دیده شده و به آن توجه شده است. |
|
|
آذربایجان غربی؛ در این تردیدی نیست که زندگی ابنای بشر به ویژه بانوان جامعه با هنر و زیبایی گره خورده است، چه هنری که در پوشش شخصی جلوه‌گر می‌شود، چه هنری که چیدمان منزل، تزیین غذا و آرستگی اعضای خانواده متبلور می‌شود.
به همین دلیل می‌توان با قاطعیت گفت این بانوان بودند که همواره برای تکامل و به تعالی رساندن هنر تلاش بیشتری از مردان کرده‌اند، تا جایی که تشکیل سازمان صنایع دستی توسط یک زن اتفاق افتاد و او کسی نبود جز فرنگیس یگانگی، دبیر شورای عالی زنان و معاون دبیر کل سازمان زنان ایران.
ایشان در رسمیت بخشیدن به صنایع دستی ایران به ویژه بانوان به‌صورت بی‌وقفه تلاش کرد و در این زمینه فعالیت بسیار موثر و ماندگاری داشت.
۶ ماه تمام خانم یگانگی به روستاهای ایران می‌رفت و صنایع دستی مناطق مختلف کشور شناسایی و جمع‌آوری می‌کرد، تا به وزارت اقتصاد تحویل دهد.
یگانگی متولد ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۲۹۵ بوده و خوشبختانه زحماتش مورد توجه مسئولین وقت قرار گرفت، در سال ۱۳۷۳ به عنوان زن شایسته سال معرفی گردید.
او کسی بود، که وجود رایحه هنرمندی زن را در بین تارهای رنگ به رنگ قالی، در خمیرمایه سفال‌ها، نقش و نگار فلزهای سرد و خشن هوشمندانه دید و آن را با صدایی رسا و بلند به دست‌اندرکاران گوشزد کرد.
هنرهای سنتی و مصنوعات دستی که از سابقه کهن برخوردار هستند، بر اصولی استوار می باشند، که نسل به نسل از انسان نخستین تا انسان معاصر منتقل شده است، که نقش زنان در این باره بسیار بارز است، چون آنها بودند که همدم، همراه و همراز فرزندان خود چه پسر و چه دختر بودند.
نوآوری و ظرافت دو ویژگی بسیار مهم در حوزه صنایع دستی است، که این خصیصه در بین بانوان بیشتر خود را نمایان می‌کند و منجر به پیشرفت و تعالی در افراد می‌شود.
از طرف دیگر صنایع دستی نماد روح و پیشینه فرهنگی جوامع می‌باشد، که در این بین زنان نقش عمده‌ای را به خود اختصاص داده‌اند، گرچه ممکن است، نامی از زنان برده نشود و بسیاری از آنها ناشناخته بمانند، اما بخش مهمی از هنرهای دستی ایران همچون انواع بافته‌ها، و دوختنی‌ها به دست زنان خلق می‌شود.
در حوزه صنایع دستی با دو دسته از بانوان روبه‌رو هستیم، به‌طوری‌که گروهی از آنها زنانی هستند که خود به عنوان کارآفرین شناخته شده‌اند و برندشان به نام خودشان شهرت پیدا کرده و درآمدزایی می‌کند، گرچه چنین بانوانی کم هستند ولی وجودشان را نمی‌توان انکار کرد.
دسته دوم بانوانی هستند که در کنار مردان یا اگر بخواهیم بهتر بگوییم، در کارگاه مردان مشغول به فعالیت هستند، که عمدتا در کنار اعضای خانواده اعم از برادر، همسر و پسر بوده اند، به عبارتی این بانوان در سایه مردها قرار گرفته‌اند و به همین دلیل دیده نمی‌شوند، اما هستند، بودند و در آینده نیز وجود خواهند داشت.
بنابراین چنانچه این بانوان هنرمند شناسایی شده و از آنها حمایت مالی شود، می‌توان کارهای شاخص، ماندگار و زیباتر بیشتری از آنها مشاهده کرد که در اقتصاد و معیشت خودشان، روستا و منطقه‌شان تاثیر بسیار زیادی را ایجاد کند.
یادداشت از سونیا بدیع
انتهای پیام/* |