|
|
|
پایان ماه بندگی و حضور در لحظات عاشقی نماز عید سعید فطر + تصویر |
|
|
|
امید داریم که پروردگار جهانیان دوباره فرصت بندگی در ماه رمضان را به ما عطا کند. ماه پر برکتی که سراسر نور و آرامش بود. گریه های شبانه اش بر روی سجاده، دل هایمان را جلا می داد. آری عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت ، صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت. |
|
|
پریسا کسایی: ساعت ۶ صبح است از خانه خارج می شوم و به سمت محل برگزاری نماز عید حرکت می کنم. مسیر مملو از مردان ، زنان و فرزندانی است که مشتاقانه خود را به لحظات عاشقی با خدا می رسانند. خادمین مراسم، زمین را آب و جارو کرده و فرش های رنگی زیر پای نمازگزاران پهن می کنند. نمازگزارانی که پایان یک ماه بندگی را با خواندن «اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ...» جشن می گیرند. حضورکودکان میان صفوف نماز توجه ام را به خود جلب می کند با خود می گویم: آری پدران و مادران ما از همان کودکی فرزندانشان را عجین شده با دین تربیت می کنند.
پیرمردی که با عصا خود را به صف نماز می رساند. دخترانی که با رویی گشاده عید را به یکدیگر تبریک می گویند. کودکانی که کنار پای مادر مشغول بازی هستند. خادمینی که التماس دعا گویان مُهر و تسبیح توزیع می کنند و غیور مردانی که تأمین امنیت مردم را به دست گرفته اند، همه و همه تجلی ایرانی است از جنس خدا و اهل بیت خدا. ما با تمام عشق و دلتنگی این ماه را پشت سر گذاشتیم و امید داریم که پروردگار جهانیان دوباره فرصت بندگی در ماه رمضان را به ما عطا کند. ماه پر برکتی که سراسر نور و آرامش بود. گریه های شبانه اش بر روی سجاده، دل هایمان را جلا می داد. آری عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت ، صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت.
انتهای پیام/* |