کد خبر: 150638 تاريخ انتشار: 1404/09/20 - 10:31
آئینهی تمام نمای ولایت؛ آئینهی تمام نمای ولایت؛ آئینهی تمام نمای ولایت؛
نقطه اتصال زمین و آسمان
میشود «زن» بود و آیینه انعکاس انوار الهی؛میشود «فاطمه» بود.
زنی که نَبِیاللّه نبود، اما به یُمن ذات عرشی و خصایص قدسیاش، جبرئیل بارها بر او نازل میشد تا تسکین قلب مهجورش باشد و مرهمی بر جسم زخمخوردهاش... «وَ کانَ یَأتيها جِبرئیل...»؛ الکافی، ج۱، ص ۴۵۸
که شکوه روح آسمانیاش را بهروشنی بازمینماید.
صاحبِ سِرّ مستودَع، خبری از حال نبی در محضر ربالعالمین از برزخ دریافت میکرد و آیینۀ آینده در برابرش گشوده میشد.
نه تنها در کتاب وحی الهی، "هلأتی"، بلکه حتی در کتب مقابلان ولایت ـ از جمله "صحیح بخاری" ـ واژگان مدح و عظمت او، ناخواسته زبان به اعتراف گشودهاند.
ولایتمداری فاطمه(س) را عرشیان به نظاره مینشینند؛ استقامتش در احقاق حق، باطلِ طاغوتیان را به زانو درآورد.
آسمان وجودش به وسعت حلول ؛ الاَنجُمالزَّاهِرَه وَ الشُّموسالطَّالِعه، برای قطع دَابِرالظَّلَمَه...
این فاطمه(س) بود. که باب خطبهخوانی در دفاع از ولایت الهی را گشود؛ آموزگار زینبِی که خطبهاش، کاخِ ستمِ یزیدیان را زیرورو کرد.
اُحُد و خَندَق و شِعب ابیطالب، خاطرات صبوریها و غمگساریهای فاطمه(س) را خوب به یاد دارند؛ لقب «أمّأبیها» یادگاری از همان روزهاست که در صفحههای تاریخ ثبت شد.
«اَلجَار ثُمَّ الدَّار» تنها نمونهای از معارف ناب فاطمی است؛ گنجینهای که برای شیعیان، درِ بیانتها به سوی فهمِ نور و ولایت گشوده است.
فاطمه(س)؛ نامیست برای شُکُوه زنِ الهی . معیاری، در جدایی حق از باطل. الگویی، برای ولایتمداری. چراغی، در تاریکی تاریخ تا راه را از بیراهه توان شناخت.
مکتب فاطمی
حقیقتی بیغبار است، که از کنج خانهی کوچک اما الهیِ فاطمه(س) برخاست و تا بلندای همیشگی آسمان حیات، تا نهایت تاریخ امتداد خواهد یافت.
فقط شبیه خودت هستی
فقط شبیه خودت زهرا (سلامالله علیها)
یادداشت: زینب گودرزی